Zeven vrouwen later RECENSIE

Mick en zijn beste vriend Chris zijn gek op vrouwen, dat is duidelijk. In hun stamkroeg De Buurvrouw ontmoeten ze vrouwen in alle categorieën, zoals net-nietjes en porno’s. Mick en zijn vrouw Maud hebben goede afspraken gemaakt omtrent het vreemdgaan. Als ze maar niet verliefd worden is er één van, maar natuurlijk kan Mick zich niet aan de regels houden. In De Buurvrouw komt hij Suus tegen, iemand die hij al jaren niet meer heeft gezien. Wat begint als een kleine verliefdheid, groeit uit tot een maandenlange buitenechtelijke relatie, maar wanneer Mick denkt dat Maud ook vreemdgaat, krijgt hij het toch wel moeilijk. Plat taalgebruik, vreemdgaan, gedeeltelijk autobiografisch; de link met Kluun is natuurlijk al snel gemaakt, maar na een paar hoofdstukken verdwijnt dit gevoel. Zeven vrouwen later is namelijk geen ontroerend en aangrijpend verhaal, maar luchtig en heel humoristisch. Wat ik vooral leuk vind, is dat de mannen in het verhaal ook eens doodsbang zijn omdat hun vrouwen misschien wel vreemdgaan, in plaats van alleen maar andersom. Het boek is in drie delen geschreven, wat naar mijn idee niet veel toevoegde, want het verhaal gaat gewoon verder en de delen zijn steeds geschreven vanuit het oogpunt van Mick. De dialogen tussen Mick en Chris vond ik in het begin heel vermakelijk, maar na een tijdje begon dit wel te irriteren. Het lijkt net alsof de twee mannen niet op een normale manier kunnen praten en een wedstrijd de-grappigste-benamingen-voor-vrouwen-en-lichaamsdelen proberen te winnen. Maar ik ben ervan overtuigd dat Zeven vrouwen later de meeste lezers meerdere lachsalvo’s zal bezorgen, want humor heeft de auteur zeker.