Brief aan mijn ontvoerder RECENSIE

Brief aan mijn ontvoerder vertelt het verhaal van Gemma, die op het vliegveld van Bangkok ontvoerd wordt door de mysterieuze Tyler. Ze komt terecht in the middle of nowhere in het ruige Australië. Het landschap van Australië - met al zijn rotsen, zand en eucalyptusbomen - wordt tot in detail beschreven, waardoor het allemaal heel echt en overtuigend overkomt. Helaas had ik niet altijd aandacht voor deze mooie details, ik las er vaak overheen omdat ik continu wilde weten wat er verder ging gebeuren met Gemma. Ik heb niet heel veel met thrillers, maar ik zat wel echt op het puntje van mijn stoel bij dit boek. Vooral het begin is heftig, en de rauwe schrijfstijl, die ik om eerlijk te zijn niet altijd even fijn vond, benadrukt dit goed. Een iets zachtere woordkeus was misschien aangenamer geweest, vooral omdat dit boek blijkbaar wel onder de term chicklit valt. Ik vind het boek geen echte chicklit, en eigenlijk ook niet per se een jeugdverhaal. Ik denk dat iets oudere lezers ook van dit boek kunnen genieten. Maar dat het geen echte chicklit is, betekent niet het geen mooi verhaal is. Als je namelijk het begin hebt gehad - en Gemma en Tyler dichter naar elkaar toegroeien - slaat het boek in één keer van een thriller om naar een ontroerend, dramatisch verhaal. Ik was erg onder de indruk, en had tegen al mijn verwachtingen in aan het einde van het boek echt een brok in mijn keel. Gemma schrijft een enorm eerlijke en mooie brief aan haar ontvoerder, met scènes die bij mijzelf echt wat losmaakten. Ik zal maar niet teveel verklappen, ga er zelf naar op zoek in dit indrukwekkende verhaal en laat je meeslepen - net zoals ik dat heb gedaan.