Verdronken in jou RECENSIE

Het proloog neemt ons mee naar 2004, waar zich een bijna letterlijk adembenemende scène voltrekt waarbij Grace O’Brien nagenoeg verdrinkt tijdens een nachtelijke zwempartij in zee. Het verhaal zelf begint een jaar later, in Ierland. Grace is een prototype Bridget Jones. Ze is eeuwig in oorlog met haar weegschaal, lust graag een glaasje en op haar werk loopt het ook niet altijd even soepel. Bovendien speelt het enorme schuldgevoel haar parten sinds de dood van haar broer, die verdronk tijdens een gezamenlijke vakantie. Ze voelt de ogen van haar moeder in haar rug en stort zich in de armen van computernerd Bernard O’Malley, terwijl ze haar doodgebloede relatie met Shane eigenlijk nog moet beëindigen. Vechtend tegen haar gevoelens voor haar collega is Grace vooral ook in gevecht met zichzelf, omdat ze beseft dat ze gevoelens heeft voor een ander en tegelijkertijd worstelt met haar ontrouw tegenover Shane. Daarbovenop krijgt ze ook te maken met een dosis jaloezie als blijkt dat Bernhard een prille relatie heeft met haar flatgenote Caroline, de zus van Shane. Verdronken in jou verdiept zich op vlakken waar nodig (Grace in relatie tot haar moeder en het met jezelf in het reine komen) en laat op de juiste momenten de touwen vieren. Een hoofdpersoon waar de lezer snel een klik mee zal krijgen, veel humor en daarnaast de nodige tranen die ruimschoots vloeien zijn maar een paar elementen die dit verhaal rijk is. Een Chicklit met een hoofdletter C.