Mijn toekomstige ex RECENSIE

Het is de laatste zondag van augustus als pottenbakster Elyse Bearden vanuit snikheet Phoenix, Arizona terugvliegt naar huis. Ze ruilt van stoel met een volwassen, niet Engels sprekend persoon en komt zo naast een man te zitten die haar aandacht en interesse wekt. De man - Gerry - heeft als hobby bergbeklimmen, boert goed als bankier en heeft een broertje dood aan vliegen. Zowel Gerry als Elyse zijn getrouwd, maar dit weerhoudt hen er niet van tijdens de overstap in Dallas in een kapelletje op het vliegveld wat zoenen uit te wisselen. Zo op het eerste gezicht heeft Elyse het getroffen en leeft zoals dit heet "the American Dream". Toch gaat er achter haar huwelijk, dochter Tory, haar mooie huis in een nog prachtigere omgeving met lieve familie nabij, een hoop leed schuil. Haar man Phil, een succesvolle tandarts, wordt neergezet als een alleraardigst en fatsoenlijke man en liefdevolle vader met een goed inkomen. Wat is daar mis mee zou je zeggen? Niets eigenlijk. Ware het niet dat Elyse niet van haar man houdt of zou kunnen houden. Als de affaire zich voortzet gaat ze met manlief in therapie en stort ze zich helemaal op haar vriendinnen en mede leden van haar leesclub. Al pratende over zichzelf, het huwelijksleven, vrijheid en liefde komt ieder er voor zichzelf achter waar precies de schoen wringt. Een mooie draad in het boek is de vriendschap tussen Elyse en haar vriendin Kelly, die ze kent vanaf de middelbare school. Deze twee vrouwen delen niet alleen lief en leed, maar de band tussen hen is zo hecht en mooi beschreven dat deze er met kop en schouders bovenuit springt. Mijn toekomstige ex blijkt een verhaal met zelfreflectie. Als de lezer meer te weten komt over de verstandhouding tussen Elyse en Phil begrijpt deze langzaamaan wat Elyse beweegt op zoek te gaan naar erkenning en waardering. En aan het einde van deze reis blijkt dat je dit enkel kan vinden bij jezelf. Feit blijft dat iedereen wel een mening over jouw leven heeft, maar het nog altijd je eigen leven en de daarbij behorende keuzes betreft. Kim Wright heeft met haar hoofdpersoon laten zien dat niemand voor de volle 100% gelukkig is in het leven, maar dat niet iedereen daar genoegen mee neemt en de strijd aangaat met voornamelijk zichzelf. Ook schetst de auteur geen plaatje wat enkel in een boek voorkomt, maar een realistische kijk op het leven zelf en de eigen verbeterpunten. Hoewel haar zwakheden Elyse menselijk maakt blijft ze in gebreke waar het haar dochtertje betreft. Haar bijna desinteresse in haar kind en daartegenover haar devotie voor haar katten is een punt van kritiek voor eenieder die hier over valt. Dit boek tilt het chicklitgenre omhoog; de inhoud is volwassen, het taalgebruik idem dito. Het verhaal laat je achter met de vraag of iedere affaire onvergefelijk is en wie hier nu eigenlijk de zwarte piet is.