Nickname RECENSIE

Dagmar, Roos en Noor kennen elkaar niet, maar vertrouwen elkaar – onder een schuilnaam, een ‘nickname’ dus – hun gedachten, gevoelens en problemen toe via een chatbox. Zo vermoedt Roos dat haar man haar ontrouw is, probeert Noor wanhopig zwanger te worden en is Dagmar ongewenst zwanger na een onenightstand. Het noodlot – en heel veel toeval – brengt deze drie vreemden op noodlottige wijze samen. De verhaallijnen van de drie vrouwen en hun onderlinge chatgesprekken wisselen elkaar af. Later in het verhaal worden ook hoofdstukken aan de mannen uit hun levens gewijd. De eerste helft van het boek is meer een chicklit dan een thriller, waarin de vrouwen met herkenbare problemen kampen. Tegen het einde zorgt de afwisseling in perspectief voor meer spanning in het verhaal. De personages blijven vrij vlak, waardoor hun acties niet altijd begrijpelijk of logisch zijn. Sommige wendingen in het verhaal gaan te snel, waardoor het ongeloofwaardig wordt. Noor trekt bijvoorbeeld direct in bij Dagmar – nadat ze elkaar voor de eerste keer ontmoeten en daarbij pas elkaars echte voornaam horen. Ook de manier waarop Noors echtgenoot reageert op de gebeurtenissen is allesbehalve geloofwaardig. Hetzelfde geldt voor de manier waarop dezelfde echtgenoot onder een valse naam weet te infiltreren in het chatvriendinnengroepje. Het einde is voorspelbaar – en enigszins wrang. Nickname is een oppervlakkige chicklitroman met een vleugje spanning, waarin duidelijk wordt hoe slecht je je naasten soms kent.