Halo RECENSIE

Sinds het grote succes van Twilight regent het fantasy boeken. Veel schrijvers lijken het plot van ''ongewoon wezen en mens worden verliefd'' opgepakt te hebben en geven er hun eigen draai aan. Zo kun je Halo een beetje zien als het christelijke nichtje van Twilight. Ik vind trouwens niet dat het christelijke thema echt overheersend is, dus ook als je niet in God gelooft maar fantasy boeken wel leuk vind kun je Halo gewoon lezen. Engelen Bethany, Ivy en Gabriël worden vanuit de Hemel naar aarde gestuurd om het kwaad en de woede tussen mensen onderling op aarde te bestrijden. Terwijl Ivy en Gabriël verlangen naar God en de Hemel lijkt Bethany haar plekje op aarde goed gevonden te hebben. Dit komt natuurlijk door haar relatie met Xavier. De liefde tussen Xavier en Bethany is goed te vergelijken met de liefde tussen Twilight''s Edward en Bella. Ze voelen zich vanaf moment één tot elkaar aangetrokken en hebben alles voor elkaar over, ondanks dat het onmogelijk lijkt hun relatie te laten slagen. De frustraties die hier bij horen zijn goed omschreven door schrijfster Alexandra Adornetto, die overigens 18(!) jaar oud is. Ook haar algemene schrijfstijl is leuk. Alleen is het erg jammer dat het boek wat langzaam op gang komt. Tevens komen sommige scènes ietwat ongeloofwaardig of kinderachtig over. En het heeft gewoon overeenkomsten met Twilight, ook al is de invalshoek natuurlijk anders. Maar ach, misschien maakt dat ook wel niet heel erg veel uit. Net als zijn voorgangers is Halo gewoon een fijn boek met het benodigde zwijmelgehalte en de vereiste spanning. En wat mij betreft heeft Halo nu al de mooiste kaft van 2011.