The Joneses RECENSIE

Voordat ik The Joneses ging kijken had ik geen idee wat ik ervan moest verwachten. Het genre komt wat onduidelijk over, maar de originele invalshoek en de staat van dienst van de hoofdrolspelers maakten dat ik toch nieuwsgierig werd! Het verhaal gaat over een op het eerste gezicht perfect gezinnetje bestaande uit vader Steve, moeder Kate, dochter Jenn en zoon Mick. Allemaal zijn ze razend populair en succesvol. En om het plaatje compleet te maken zijn ze enorm rijk waardoor ze zich kunnen omringen met alle luxe die je maar kunt bedenken. En dat doen ze dan ook! Klinkt dit te mooi om waar te zijn? Dat is het inderdaad. Het geweldige imago hoort namelijk bij het werk van de vier zogenaamde gezinsleden: ze zijn geen familie, maar verkopers voor een marketingbedrijf. Alles wat ze kopen, dragen, de auto’s waar ze in rijden: ze doen het allemaal met de bedoeling om hun omgeving zo jaloers te maken dat ze onmiddellijk naar de winkel rennen om hetzelfde te kopen. Hun werkgever houdt de resultaten per verkoper bij zodat er een competitiegevoel is in het ‘gelukkige gezinnetje’. Samen met de andere ontwikkelingen - een langzaam opbloeiende romance, de vriendschappen met de buren en het geheim van de zoon des huizes - is het geen moment saai! Ik vond The Joneses een film met een vernieuwend verhaal. Het lijkt misschien wat oppervlakkig, maar door de onderliggende boodschap over ons koopgedrag is dat het niet. Het zette me wel aan het denken over mezelf en mensen die ik ken: trekken wij ook onze pinpas in het dichtstbijzijnde winkelcentrum zodra - bij wijze van spreken - een collega geweldige laarzen of een fantastische armband gekocht heeft? Verwacht geen standaard chickflick - alhoewel de film daar op sommige momenten wel iets van weg heeft. Een minpuntje vond ik het einde van de film, dat had ik liever anders gezien.