Carte blanche RECENSIE

Roos Maasbruggen is zesendertig en sinds drie jaar een gescheiden vrouw, moeder van peuter Luna en verknocht aan übernicht en best friend Wick. 2009 ligt achter haar en daarmee tijd voor, zo stelt ze zichzelf ten doel, een nieuwe kijk op wat voor haar ligt. Drie haalbare wensen moeten haar uit de sleur trekken, haar blik verruimen en nieuwe perspectieven bieden. Eveline van Amerongen lijkt een sterke, onafhankelijke vrouw. Moeder van maar liefst vier koters en de spil achter het imperium van manlief Rutger. Ook runt ze haar eigen stichting en zet zich in voor liefdadigheid. Toch is ze niet in staat haar gecompliceerde verleden van zich af te schudden, ondanks de pogingen die ze doet zich staande te houden. Roos valt voor de charmes van haar nieuwe baas Stephan en Stephan op zijn beurt pendelt op en neer tussen Roos en Eveline. Maar achter ieder karakter gaat het nodige schuil en het is een kwestie van tijd eer hun perfecte leven in vlammen opgaat. Carte Blanche vertelt het verhaal van een vrouw die besluit haar leven om te gooien en niet te kiezen om halverwege de dertig de geraniums al te zien staan. Ze komt in aanraking met een andere manier van leven, een wereld van de rich en famous. Maar het is niet altijd goud dat er blinkt. Het is ook het verhaal van een andere vrouw, die de lat te hoog heeft gelegd en zichzelf niet voorop heeft gesteld. En als de schoen te nauw is gaat dit onherroepelijk wrikken. Deze roman is de perfecte combinatie tussen Gooische Vrouwen en Desperate Housewives. Esther heeft met een vleugje bitterheid en venijn de nouveau riche op sublieme wijze neer weten te zetten. Maar ook het gebukt gaan onder geheimen, onder daden. Jaloezie en machtsvertoon. Eigenlijk op zoek zijn naar de luxe van een eigen, hecht gezin maar het zicht hierop kwijt raken door datgene wat je opslokt. Carte Blanche is de perfecte Chicks & Crime.