Bravo Valentina RECENSIE

Na Valentina''s Schoenen is er nu Bravo Valentina, waarin we de avonturen van schoenenontwerpster Valentina verder kunnen lezen. Ik heb het eerste deel helaas nooit kunnen lezen, misschien dat ik daarom maar moeilijk in het verhaal kom. De personen krijgen weinig introductie, alsof ik ze al had moeten kennen. Daarnaast is de schrijfstijl van Adriana Trigiani niet vlot, maar komt het soms wat omslachtig over. Maar dat is niet het enige: want ook de verhaallijnen zijn redelijk deprimerend en gaan, ondanks de trage manier van schrijven, soms wat te snel. Zo is het lente en de volgende zin is het al eind van de zomer. Mijn vertrouwen in de liefde wordt behoorlijk op de proef gesteld: iedereen lijkt vreemd te gaan en carrierevrouwen lijken niet gewenst. Tenminste, niet in de Amerikaans-Italiaanse cultuur en volgens dit boek. Het maakt het er niet gemakkelijker op. Ik begrijp dat dit boek onder de noemer ''chicklit'' valt, maar zou een chicklit niet herkenbaar en ''lekker leesbaar'' moeten zijn? Wat mij betreft voldoet Bravo Valentina aan geen van deze eisen. Door de ''wijze lessen'' die Adriana ons wil meegeven, komt het nogal belerend over. Het maakt me wat weemoedig. Daarnaast maakt het me bang en bekijk ik mijn eigen relatie nog eens goed: want blijkbaar gaat iedereen vreemd wanneer je een kindje krijgt. Moet je er dan uberhaupt aan beginnen? Al met al had ik een wat onbevredigend gevoel bij het dichtslaan van het boek. En dat is zonde, want in principe heeft Bravo Valentina alle ingredienten voor een superfijn boek. Liefde, romantische acties en schoenen! Toch ben ik benieuwd naar een derde deel. Want ik hoop dat mijn geloof in de liefde dan weer wordt versterkt.