De verborgen taal van bloemen RECENSIE

Wat een prachtig debuut heeft Vanessa Diffenbaugh geschreven! De verborgen taal van bloemen is geen chicklit, maar een liefdesverhaal over het leven van de achttienjarige Victoria. Het meisje heeft haar moeilijke jeugd doorgebracht in talloze pleeggezinnen en kindertehuizen, maar nu ze achttien is, krijgt ze een eigen kamer in een ''echt'' huis, waar meerdere meiden wonen. Ze heeft een paar maanden om haar zaakjes op orde te krijgen en de huur te gaan betalen, anders komt ze op straat te staan. Helaas kan ze zich er niet toe zetten om een baan te zoeken en dus komt ze op straat te staan. Victoria is veel met bloemen en planten bezig, iets wat ze mee heeft gekregen van Elizabeth, een dame waar ze een periode van haar jeugd door heeft gebracht. Het boek bevat veel flashbacks, bijna om het hoofdstuk wordt er teruggeblikt op Victoria''s tijd bij Elizabeth. Als lezer weet je dat het Elizabeth niet is gelukt om Victoria een jaar in huis te hebben. Na dat jaar zou ze haar adopteren. Je weet alleen niet waarom het niet is gelukt, terwijl je dat wel heel graag wilt weten. Als Victoria iemand tegenkomt waar ze mee op is gegroeid, vallen de puzzelstukjes langzaam in elkaar. Achterin het boek staat een bloemenlijst, zodat je als lezer nog eens op kunt zoeken waar gele rozen bijvoorbeeld voor staan. Tijdens het lezen kom je ook al diverse betekenissen van planten en bloemen tegen. Dit vond ik heel interessant, ook al ben ik helemaal niet zo met bloemen en planten bezig. Ik kan dit boek aanraden aan iedereen die eens wat anders wil lezen en die nieuwsgierig naar het leven van Victoria is geworden.