Het zwemfeestje RECENSIE

Weer een heerlijk boek van de hand van Madeleine Wickham! Ik vind het zo knap dat één persoon twee zulke verschillende schrijfstijlen kan hebben. Waar de boeken van Sophie Kinsella wat jonger, grappiger en speelser zijn, zijn de boeken van Madeleine Wickham weer serieuzer en meer volwassen te noemen. Het gaat vaak over wat serieuzere onderwerpen en de hoofdpersonen in de boeken bevinden zich meestal in een andere levensfase – ze zijn wat ouder en hebben vaak al een gezin. Zo ook in Het zwemfeestje. In dit boek - over de roddel en achterklap van een klein dorp - staan Louise, haar twee dochtertjes en haar ex-man Barnaby centraal. Het boek gaat over het jaarlijks terugkerende zwemfeestje in het zwembad van de familie Delaney, wat gehouden wordt voor het goede doel en altijd een succes is. Zo ook dit jaar. Alleen verloopt het dit keer anders dan gepland: een ernstig ongeluk doet het feest letterlijk in het water vallen. Maar was het wel een ongeluk? Of treft hier iemand blaam? Ik, als ware Sophie Kinsella-fan, moet bij de boeken van Madeleine Wickham altijd even wennen en inkomen in het begin. Maar als je er eenmaal inzit, dan lees je er - net als bij alle Kinsella boeken - als een trein doorheen! In dat opzicht verschillen de schrijfstijlen dus niet zo veel van elkaar… Het zwemfeestje is geschreven vanuit verschillende perspectieven. Dit zorgt voor voldoende afwisseling, maar zorgt er ook voor dat ik mijn mening over bepaalde personen nogal eens bij moest stellen. Gedurende het verhaal kom je steeds meer over de karakters te weten en kon ik eerst nog heel veel sympathie opbrengen voor de één, dan stond ik na een paar hoofdstukken ineens weer pontificaal achter de ander. Door de spannende en dramatische gebeurtenissen in het verhaal vind ik het geen typische chicklit te noemen. Verwacht dus geen shopverhalen in de grote stad, maar een wat meer volwassen boek. Dan komt het helemaal goed!