Never Let Me Go RECENSIE

Kathy, Ruth en Tommy zitten op een internaat genaamd Hailsham. Het is een bijzondere school want alle kinderen die op dit internaat zitten leven alleen om, als ze groot zijn, orgaandonor te worden. Het doel is dat iedere persoon zoveel mogelijk doneert voor hij dood gaat. Kathy is al sinds haar jeugd verliefd op Tommy, maar haar beste vriendin Ruth krijgt een relatie met hem. Al de tijd dat Ruth en Tommy samen zijn, hoopt Kathy dat het ooit uit gaat en zij een relatie met Tommy kan beginnen. Omdat Kathy er niet meer tegen kan om te wachten en steeds met het stel geconfronteerd te worden, besluit ze om ‘verzorger’ te worden. Tijdens deze carrière loopt ze Ruth tien jaar later opnieuw tegen het lijf. Het is uit met Tommy en zij heeft al verschillende organen gedoneerd. Zij leidt Kathy terug naar Tommy en samen krijgen ze een relatie. Krampachtig proberen ze om samen te zijn en om de orgaandonaties uit te stellen, maar zonder succes. Tommy overlijdt nog voor Kathy haar eerste donatie doet. Never Let Me Go is een bijzonder en tragisch verhaal over jonge mensen die de liefde van hun leven vinden maar niet de tijd hebben om ervan te genieten. Zelf vind ik een dergelijke school een behoorlijk ‘ziek’ idee, maar de hoofdpersonen in de film lijken zich te berusten op het feit dat ze geen ander doel hebben in het leven. Dit vond ik dan ook het opvallendste in de film dat werkelijk niemand zich hier echt tegen verzet of probeert eraan te ontsnappen.