Smoesjes RECENSIE

Hoofdpersoon Karin van vierendertig wordt door haar man aan de kant gezet na een huwelijk van vijftien jaar voor een jonge meid van zesentwintig. Haar wereld staat op zijn kop, maar Karin heeft geen zin om bij de pakken neer te gaan zitten. Ze doet mee aan een columnwedstrijd, wint deze en gaat anoniem (onder de schuilnaam Mara) schrijven voor het blad NOSTYLE. Gevaarlijk is wel dat ze schrijft over iedereen die haar lief is en zeker geen blad voor haar mond neemt. In één week tijd ontmoet ze twee heel leuke mannen met wie ze uiteindelijk een aantal maanden date. Ook hier schrijft ze over in haar columns en de lezeressen van het blad krijgen alle smeuïge details te lezen. Niemand, behalve Isabel, de zus van Karin, weet dat Karin anoniem voor NOSTYLE schrijft en het wordt steeds moeilijker om smoesjes te verzinnen tegenover haar omgeving, die een beetje argwaan lijkt te krijgen. Niet veel later komt uit dat Karin de columnist is en dit voorspelt niet veel goeds voor Karin.
Smoesjes is een typische chicklit en door de makkelijke schrijfstijl van Astrid Krijgsman leest het boek snel weg. Tevens is het een verhaal wat iedere vrouw zou kunnen overkomen en dat maakt het ook leuk(er) om te lezen. Bijna ieder hoofdstuk begint met een column van Karin, of eindigt ermee, en hierdoor staan enkele gebeurtenissen dubbel geschreven. Kan storend zijn, maar dit gebeurt lang niet in elk hoofdstuk dus persoonlijk stoorde ik mij hier niet aan. Tijdens het lezen begon ik mezelf af te vragen of ik net zoals Karin zou reageren op bepaalde situaties. Hier en daar lijk ik wel een beetje op de hoofdpersoon en ook dat maakt het voor mij interessant om te lezen. Smoesjes is een heerlijke chicklit voor de ontspanning welke je op een druilerige zondag zo hebt uitgelezen. Deze debuutroman van Astrid Krijgsman wordt door mij in ieder geval al goed ontvangen.