De wintertuin RECENSIE

Meredith en Nina groeien op in een gezin met een liefdevolle vader, maar afstandelijke en kille moeder. Op jonge leeftijd probeerde ze nog om hun moeders liefde voor zich te winnen, maar na verloop van tijd hadden ze het allebei opgegeven. De jaren verstrijken en uiteindelijk ligt hun vader op sterven. Ieder voelt op zijn eigen manier de angst in hen opwellen, hij was de spil die de familie bij elkaar hield. Wat moeten ze zonder hem doen? Zowel Meredith als Nina doen ieder hun eigen belofte aan hun vader met betrekking tot hun moeder, Anya. Meredith beloofd dat ze voor haar zal zorgen, terwijl Nina haar vader moet beloven dat ze hun moeder echt zullen leren kennen. Veel meer dan dat haar moeder oorspronkelijk uit Rusland komt zijn ze nooit te weten gekomen. Hoewel Meredith zich in eerste instantie volledig tegen dit idee zet en haar moeder gek lijkt te worden, komt er beetje bij beetje een wonderbaarlijk verhaal naar boven.
Het verhaal komt wat langzaam op gang, en het begin is vrij langdradig. Er wordt veel hetzelfde verteld en de problemen van Meredith en Nina beginnen een beetje een sleur te vormen. Maar daar komt verandering in zodra het verhaal van Anya aan bod komt. Zoals het Meredith en Nina betovert, betovert het ook de lezer. Wat begint als een sprookje dat nergens naartoe lijkt te leiden, vormt zich langzaam tot een verhaal in het verhaal. Beetje bij beetje komen ze erachter dat hun moeder is als een Russisch Matroesjka-poppetje wat zich steeds verder ontvouwt. Het sprookje wordt een levensecht verhaal die hen alledrie zal veranderen. Het is een meeslepend verhaal. Het duurt even voor je er in zit, maar daarna laat het je niet meer los. Kristin Hannah schrijft beeldend en zorgt dat het verhaal zich bijna zichtbaar voor je ogen afspeelt. En als je denkt dat je weet hoe het afloopt, weet ze je ook daar nog te verrassen. Zeker de moeite waard om te lezen.