Schaduwkant RECENSIE

Als Nora 17 is wordt ze door haar ouders van school opgehaald om zonder een spoor achter te laten naar Azië te vertrekken, op de vlucht voor een vermogensdelict dat haar vader gepleegd heeft. Ze wil er niets mee te maken hebben, maar wordt opgeslokt in haar vaders paranoïde gedrag. Verlieten ze Nederland voor de droom van een vrij en zorgeloos leven, blijkt dit toch een schaduwkant te hebben. Nora wacht jaren op haar kans om te ontsnappen, en na 10 jaar is ze eindelijk weer terug daar waar ze altijd wilde zijn: Amsterdam. Het leven van haar vroegere vrienden is doorgegaan, en vanaf een afstandje slaat ze hen gade. Ze verafschuwt zichzelf, omdat ze in omvang is gegroeid en dwangmatig blijft eten. Maar dan komt ze Joeri tegen, een man die houdt van mooie, dikke dames. Maar is zijn liefde wel zo oprecht, of zit ook hier een schaduwkant aan?
Isa Maron schrijft een spannend en meeslepend verhaal over een vrouw die alsmaar de controle over haar eigen leven lijkt te verliezen. Het boek vertelt verschillende passages van de Nora ten tijde van de ontvoering en de Nora tien jaar later door elkaar. Op deze manier laat Maron op een hele goede manier de verandering zien die Nora heeft doorgemaakt, en lijken het bijna twee verschillende verhalen van twee verschillende personen. Ze sleept je mee in het verhaal en laat je voelen hoe iemand door haar verleden kan worden achtervolgd; hoe zwaar het is om de consequenties te dragen van een daad die we zelf niet begaan hebben. Over loyaliteit, hoop, en de schaduwkant van het leven.