Delirium Amoris RECENSIE

Vierenzestig jaar geleden werd de liefde, ook wel Delirium Amoris genoemd, verklaard tot Ziekte. En sinds drieënveertig jaar is er ook een behandeling voor: de Procedure. Iedereen vanaf achttien jaar moet deze Procedure ondergaan, om hen een voorspelbaar, rustig en veilig leven te garanderen. Lena Haloway is zeventien, en kijkt al haar hele leven uit naar de dag van haar genezing. Haar moeder heeft meerdere malen de Procedure ondergaan, maar dit had steeds geen effect waardoor ze uiteindelijk uit het leven van Lena verdween. Dit was een smet op de reputatie van de familie. Lena telt de dagen af tot haar Procedure, om over te gaan op een leven zonder liefde; een leven zonder pijn. Maar dan ontmoet ze Alex, en Alex is anders. Hij laat haar zien hoe mooi liefde kan zijn, en beetje bij beetje komt Lena erachter dat ze is opgegroeid tussen leugens. Maar de Procedure komt nu steeds dichterbij. Kunnen ze een manier vinden om samen te zijn?
In het begin van het verhaal moest ik er echt even inkomen. Een wereld waarin de liefde tot een Ziekte verklaard is, mensen behandelingen ondergaan en er hele strakke regels en richtlijnen zijn voor omgang tussen jongens en meisjes. Een wereld waarin bepaald wordt wat je gaat studeren, welk werk je doet en wie je partner is. Het is de wereld op zijn kop. Als je echter eenmaal doorhebt hoe die wereld in elkaar steekt, merk je dat je een erg origineel en creatief verhaal aan het lezen bent. Je zou bijna geloven dat die wereld echt bestaat, en juist doordat de Liefde daar verboden is, kun je je extra inleven in het liefdesverhaal van Lena en Alex. Een heerlijk toegankelijk verhaal over liefde en opoffering.