Met Muijs RECENSIE

“Zij is veertien, hij is zesenveertig.” Deze zin op de achterflap bezorgde mij kippenvel en maakte mij nieuwsgierig tegelijk. Nieuwsgierig naar hoe zoiets is ontstaan en stand kan houden, want ik heb er zo mijn vraagtekens bij.
Met Muijs gaat over een liefde die zowel onmogelijk als verslavend is. De liefde in het boek is verslavend voor de twee hoofdpersonen, Floortje en (Simon) Muijs, het verhaal in het boek is verslavend voor mij om te lezen. Frederique Schut schrijft korte maar krachtige zinnen. Soms warrig en onbegrijpelijk, maar toch vooral makkelijk te volgen. Misschien leest het zo makkelijk en realistisch omdat Frederique Schut zich in een soortgelijke situatie bevindt. Zij is zelf al tien jaar samen met een zesentwintig jaar oudere man. Je kunt voelen dat dit vanuit een persoonlijke ervaring geschreven is.
Het duurde nog geen twee uur tot ik het boek uit had gelezen. Het verhaal greep mij aan. Ik werd er nieuwsgierig naar, en dat terwijl ik er niet aan moet denken om zelf in zo’n soortgelijke situatie terecht te komen. Een jong meisje dat haar wereld van proefwerken en vriendinnenuitjes verruilt voor een wereld waarin zij alles doet en deelt met een tweeëndertig jaar oudere man en tevens goede vriend van haar ouders. Ze neemt haar beste vriendin in vertrouwen en vertelt het haar, maar liegt haar ouders voor en blijft dit doen zolang het duurt. Onbegrijpelijk, zou je denken. Maar toch blijf je nieuwsgierig doorlezen, terwijl het een onderwerp is waarover je liever niet na wil denken. Stiekem ben ik benieuwd naar de andere kant van het verhaal: de gedachtegang van Muijs, de tweeëndertig jaar oudere man in het verhaal. Je leest namelijk vanuit Floortje en komt weinig te weten over wat hij denkt. Jammer. Het einde verloopt anders dan ik had verwacht, maar één ding is zeker: dit verhaal zal nog lang in mijn hoofd rond blijven spoken.