Felice heeft vakantiestress

Iedereen moet met vakantie. Zelfs de advocaten van Blick&Bleecker. Omdat hun gezin het eist, omdat het zo hoort, of om eindelijk eens te ontstressen.
 
Maar wat een normaal mens ervaart als voorpret, beleeft de ''Blicker'' als voorstress. De lopende zaken moeten op tijd worden afgerond, dossiers moeten worden overgedragen, de cliënten moeten worden geïnformeerd. Niemand verlaat het pand zonder een zogenaamd ''testament'' van alle zaken te hebben opgemaakt. Menig Blicker zit anderhalf uur voordat het vliegtuig vertrekt nog een laatste deal te closen. En elke deal is een werelddeal.
 
Dan de vakantiebestemming. Die moet ver weg zijn voor grote verhalen en hilarische anekdotes tijdens de kantoorlunch. Camping life is not done. Het is echter ook van groot belang dat de bereikbaarheid optimaal is. Dat zoekt de secretaresse vooraf uit. Een echte Blicker is immers onmisbaar. Dus gaan BlackBerry en telefoon overal mee naartoe in speciaal ontworpen reistasjes voorzien van het Blick&Bleecker logo. Alle gratis reclame is mooi meegenomen.
 
Vandaag belde partner Paul waar ik mee werk in een zaak, terwijl hij in Canada aan het raften was. Of ik de appèltermijn inzake X wel in de peiling hield. Vorig jaar sms-te hij collega Joris toen hij op een gletsjer in Rusland aan het helikopter-skiën was, met tips voor de strategie in Project Y. Ik vraag me af hoe het gezin van partner Paul reageert op zijn ''work/holiday balance''.
 
Zijn vakantiegedrag heeft ook invloed op ons, de stagiaires. Ik laat het wel uit mijn hoofd om ooit mijn BlackBerry thuis te laten. Niet dat ik tijdens de vakantie vaak word gebeld, maar je weet ''t nooit. Het is vervelend om steeds in de gaten te houden of er nog is gebeld, gemaild of gefaxt. Mails checken is lastig tijdens het diepzeeduiken.
 
Vóór Blick&Bleecker heb ik een aantal maanden door Azië gereisd. Daar deed ik soms dagenlang helemaal niets. Net als tijdens mijn studententijd. Als ik op één dag een brief had gepost, tien bladzijden uit mijn studieboek had gelezen én een appel had geschild, was het veel. Erg relaxed. Dat is er tegenwoordig niet meer bij. Het gevoel van voortdurend te worden opgejaagd houdt nooit meer op, ook niet tijdens de vakantie. Iedere vakantiedag moet ik zo veel mogelijk zien en doen. Anders is het zonde van de vrije dagen. Dan had ik beter door kunnen werken en mijn vakantiedagen laten uitbetalen. Dat doen zo veel Blickers.
 
Dan nog even over blank en bruin. Al te bruin worden tijdens de afwezigheid van kantoor, is zó not done. Een bruin gezicht: i) is ordinair, ii) geeft de cliënten het idee dat je aan het fluimen bent en hun zaken niet naar behoren behartigt en (erger nog:) iii) een bruine toet impliceert dat je dure vakanties op hun kosten neemt. Oppassen dus.
 
Eigenlijk komt het erop neer dat Blickers er het verstandigst aan doen als vakantie te kiezen voor vrijwilligerswerk in eigen land: optimale bereikbaarheid, maatschappelijk en cliënt verantwoord en een minimale kans op een bruine tronie. Bovendien, werken tijdens de vakantie is helemaal niet erg. Werken ís vakantie! 

Fleur Brockhus, auteur van De urenfabriek

Volg het laatste nieuws over De urenfabriek via de speciale boeken-pagina op Facebook. Hoofdpersoon Felice Jansen is ook te volgen op Facebook en op Twitter.