Ik maak het uit... op Facebook

Vroeger moesten we het doen met vriendinnenboekjes, korte telefoongesprekken op de vooroorlogse telefoon van je ouders of seinen met een zaklamp naar je vriendin aan de overkant van de straat (als je eigenlijk al lang op bed moest liggen). Tegenwoordig hebben we allemaal een smartphone, die onlosmakelijk met onze hand verbonden lijkt te zijn en... Facebook. En daar heeft Jerney van Poorten op Ze.nl een duidelijke mening over...

We sturenWhatsApp'jes, verzinnen bizarre woorden met alleen maar medeklinkers en proberen in een minimaal scherm Elvis te tekenen, hopend dat de ander begrijpt dat het getekende skelet met die zwarte kuif een dode zanger moet voorstellen. Er is echter één vorm van tijdsverspilling waar we ons - vrijwel - allemaal schuldig aan maken: Facebook. In een badjas of op het toilet ontcijferen we alle berichten op ‘boeiendheid’ en bepalen daarmee of we gaan reageren, negeren of iemand uit onze lijst verwijderen omdat we gewoonweg strontjaloers zijn. Yes, we all love Facebook.

Het is - nog - niet onderzocht, maar Facebook zal waarschijnlijk ook de grootste bron der irritaties zijn. Vrienden die het wagen om je niet te taggen in een bericht, vrouwelijk uitschot dat opeens aan je vriend schrijft dat het ‘zo gezellig’ was - "Waar was je? WAAR WAS JE?!" - en jaloersmakende foto’s van een vriendin in bikini, waardoor je gelijk geen trek meer hebt in de brownie in je hand. Privacyschending of niet: we weten inmiddels vrijwel alles van iedereen; in welke gehucht men woont, waar men werkt en dat iemand ‘liever dwangarbeid uitvoert dan naar de sportschool gaat’. Een functie waar we veelvuldig gebruik van maken is de burgerlijke status; aangeven of je vrijgezel, getrouwd of uit elkaar bent. En dat is prachtig. Je ziet in één klik wie iemands vriend/vriendin is, of hij/zij er een beetje appetijtelijk uitziet en vervolgens snuffel je ook nog even op dat profiel rond. Hartstikke ‘gesellûg’.

Maar toen ging je relatie uit. Op een kutmanier. Kortom: je wenst hem niks meer dan een extreem harde blaasontsteking toe. Dus wat doe je? Dan zet je in het openbaar: ‘vrijgezel’. Want dat zal hem leren!

En dat vind ik dus zo gênant. Mensen die heel demonstratief op Facebook neerzetten dat ze vrijgezel zijn. Geen tijd meer nemen om iets te verwerken, maar het gewoonweg publiekelijk neerpleuren; het ultieme ‘ik-wil-medelijden-moment’. Nog gênanter zijn de reacties van soms volledig onbekenden: “Nee, echt waar?”, “Ik wist het!”, “Je verdient veel beter” en in de ergste gevallen: “Je hebt mijn telefoonnummer ;)”. Een sms´je of WhatsApp'je doet het 'm tegenwoordig blijkbaar niet meer.

Toen de relatie van een vriendinnetje van me uit was, besloot ze dit ook gelijk op Facebook te melden. Ze maakte de - grandioos foute - beslissing om op bovenstaande reacties te reageren. Als in: “Ja het is inderdaad een hufter, maar - haha - ik kom wel weer een nieuwe tegen!” Au. Vooral aangezien hij nog in haar vriendenlijst stond. Dit soort momenten maken duidelijk dat we in ons hart allemaal nog steeds twaalf zijn en MSN onherroepelijke schade heeft aangericht. Je herinnert je immers vast nog de ‘subtiele’ teksten achter iemand zijn MSN-naam, die binnen één seconde weergaven of iemand boos, extreem boos of woedend was.

Ik was ook een verschrikkelijke MSN-misbruiker, maar op Facebook probeer ik het netjes te houden. Ja, het was uit. Ja, hij was een leugenaar. En ja, hij mocht een extreem stekende en balkrimpende blaasontsteking krijgen. Echter, ik vond bij de burgerlijke status het woordje 'alleen voor jezelf'. Handig. Niet alleen omdat hij zijn gehele familie niet wilde inlichten over de breuk, maar het ‘openbare zelfmedelijden’ ging mij ook te ver. Dat doe ik liever in een uitvergrote versie bij mijn beste vrienden. Met uitroeptekens, ‘godverdomme’ en ‘ik wil een knuffel’. Deze vrienden sms´en op zulke momenten direct terug: “Fles wijn en een slechte film?” Dat is zoveel meer waard dan tien reacties van vage kennissen, die niet eens wisten dat ik een vriend had.

Wat vind jij van Facebook? En wat kan volgens jou wel en wat écht niet?