Australië: ter land, ter zee en in de lucht

Waar moet ik beginnen? De afgelopen twee weken heb ik zoveel gezien en gedaan dat het maar weer eens bewezen is: time flies when you''re having fun!

Nadat ik in Cairns arriveerde werd het me al snel duidelijk dat mijn verblijf hier erg aangenaam zou worden. Het hostel heeft gratis ontbijt, wifi, en Kingsize stapelbedden waar je roommate niet meteen uit het bovenste bed valt zodra je ook maar een centimeter verschuift. Daarnaast liggen het zwembad, de supermarkt en de uitgaansgelegenheden op kruipafstand. Dat laatste kan nog wel eens van pas komen na dat ene glas appel cider extra…

Cairns is ook dé stad vanwaar een heleboel dagtours naar de omgeving vertrekken, iets wat bewezen wordt door het centrum dat letterlijk zwart ziet van de reisbureaus die zelfs nog vaker voorkomen dan de souvenir- en surfwinkels. Mijn eerste tour was dan ook al snel geboekt en samen met een Engels meisje - die ik in Sydney heb leren kennen - ging ik naar Kuranda, een dorpje dat weggestopt is midden in het regenwoud. Om daar te komen moet je dwars door de jungle reizen, of in ons geval: er overheen. Laat ik mezelf verduidelijken: je stapt in een wiebelig hokje van 2 bij 2 meter, wordt vervolgens aan een trillende kabel over 40 meter hoge reuzenbomen en een berg ter hoogte van 540 meter gehesen, terwijl jij ondertussen als een gek hoopt dat er niet een of ander exotisch dier zal zijn die de kabel doormidden bijt waaraan jij op dat moment bungelt, zoals je dat altijd in cartoons ziet. Gelukkig kwamen we heelhuids in Kuranda aan en nadat we een paar uurtjes het dorpje hadden verkend gingen we terug met een 120 jaar oude trein die dwars door de bergen en gevaarlijk dicht langs afgronden rijdt... Kortom: een zenuwslopende maar desalniettemin onvergetelijke ervaring!


Hierna besloot ik het nog wat hogerop te zoeken en boekte ik een vlucht over het Great Barrier Reef. Eenmaal aangekomen op het vliegveld bleek al snel dat het vliegtuig klein was. Erg klein. En oud. Toen ik de piloot tegen de ground steward hoorde mompelen dat de linkervleugel waarschijnlijk nog wel genoeg brandstof bevatte voor nog een vlucht, steeg mijn paniek bijna net zo hoog als alle vliegtuigen die zich al in de lucht bevonden. Is het niet de bedoeling dat er ook brandstof in de rechtervleugel zit? Dat er überhaupt ruim voldoende brandstof in het vliegtuig zit? Niet dat ik zo''n vliegtuigexpert ben, maar toch. Het werd er ook niet veel beter op toen het Japanse koppel waarmee ik samen vloog zich op de achterbank propte en ik naast de piloot mocht plaatsnemen waar ik geïnstrueerd werd om in geen geval het extra stuurwiel of de pedalen bij mijn voeten aan te raken. Toen we eenmaal rammelend en puffend op waren gestegen verdween dat bezorgde gevoel gelukkig helemaal, want wat was het mooi! Het uitzicht was adembenemend en de vlucht vloog dan ook voorbij (letterlijk en figuurlijk).

Na al deze ''luchtavonturen'' vond ik dat het tijd werd om weer eens de vaste grond op te zoeken en dus ging mijn volgende avontuur noordwaarts richting Cape Tribulation en Daintree. Met een busje slingerden we langs de oceaan, stopten we regelmatig bij verschillende uitkijkpunten, maakten we een riviercruise om verschillende baby krokodillen en slangen te spotten en bezochten we twee natuurparken met onze chauffeur alias regenwoudgids alias compleet geschift. Het eindpunt was het verlaten strand van Cape Tribulation waar het regenwoud, de zee en de bergen elkaar ontmoeten; iets wat ik nog nooit eerder had gezien…


En toen was het alweer tijd voor mijn laatste tourdag in Cairns, een snorkeltrip op het Great Barrier Reef! Op een boot voeren we naar twee grote buitenriffen waar we meer dan genoeg tijd kregen om alle vissen en koraalsoorten te bewonderen. Aangezien het ongeveer een eeuw geleden was dat ik voor het laatst gesnorkeld had, duurde het even voordat ik echt van de onderwaterwereld kon genieten. Nadat ik de halve zee had ingeslikt, constant kramp had in mijn voeten van de lompe flippers die we verplicht moesten dragen en mijn ogen traanden van het zoute water dat ondanks mijn ''charmante'' duikbril toch in mijn ogen wist te komen, kon ik er eindelijk enorm van genieten. Toen de dag voorbij was kon ik alleen maar concluderen dat het wéér een geweldige dag was geweest en dat Australië tot nog toe adembenemend is: zowel ter land, ter zee als in de lucht!

G’day Lisa