Nog één keer…

Veel te snel werd het alweer tijd om in het vliegtuig naar Melbourne te stappen om van de laatste paar dagen in Australië te gaan genieten...

Terwijl ik in Byron Bay mijn koffer pakte, vroeg ik me al bezorgd af of mijn koffer niet te zwaar zou zijn… Kleren, souvenirtjes en schoenen; verleidingen zijn (helaas?) overal te vinden! En ja hoor, eenmaal op het vliegveld stond er twee kilo extra op het schermpje te knipperen. De vrouwelijke ground steward keek me met een begrijpende blik aan en liet me toen gelukkig zonder extra te hoeven betalen doorlopen. Eenmaal in het vliegtuig kreeg ik ook nog eens een andere plaats aangeboden. Nee, geen first class seat met onbeperkt champagne zoals je in films altijd ziet maar wel een hele rij stoelen voor mij alleen, waarop ik eerlijk gezegd beter heb geslapen dan in een heleboel hostels. Goede service!


Het voelde een beetje raar maar toch erg vertrouwd aan om in Melbourne rond te lopen, aangezien het net een Europese stad is: oude gebouwen, een heleboel trams waarmee je naar ieder hoekje van de stad kunt reizen, veel restaurantjes en kneuterige café’s waar je eindeloos koffie en thee kunt drinken (een herhaling van Brisbane). Een hele fijne stad om gewoon doorheen te dwalen en maar te zien waar je uitkomt: een buurt waar ze allemaal gave graffiti kunstwerken op de muur hebben gespoten, een eindeloze straat vol met cupcake bakkerijtjes, Chinese patisserieën en Ugg winkels of misschien wel een boulevard die langs de rivier loopt met een heleboel designerwinkels. In Melbourne kan het allemaal!

In Melbourne was het ook tijd voor mijn allerlaatste tour in Australië: The Great Ocean Road. Deze weg van 240 kilometer slingert zich over de bergen met hele mooie uitzichten over de oceaan en met als hoogtepunt de Twaalf Apostelen. Nu zal je waarschijnlijk denken: ‘Hé, de Twaalf Apostelen?’ Althans, dat was mijn eerst reactie toen ik hier voor het eerst van hoorde. Dit zijn acht enorme rotsblokken die voor de kust van de Great Ocean Road liggen. Dat lees je goed inderdaad: acht rotsblokken. Kennelijk is de naam van dit natuurwonder alleen maar om toeristische redenen omgedoopt tot de Twaalf Apostelen… Ach ja, wat wil je voor een land dat bekend staat om de vele backpackers? Dat wil echter niet zeggen dat de Twaalf Apostelen en de omgeving daaromheen niet spectaculair mooi zijn. Het had in ieder geval niet misstaan in een scène van Lord of the Rings! Steile en roodachtige wanden, een aantal gigantische rotsblokken zo ver als je kunt kijken en hele hoge golven die kapot slaan tegen de rotsblokken en de wand. Dat uitzicht maakte de dag tour die maar liefst 14 uur duurde absoluut de moeite waard.


Daarna was het toch echt tijd om in het vliegtuig te stappen richting Sydney, deze keer met een paar kilo extra erbij geboekt. Een soort van déjà vu gevoel overviel me toen ik weer terug was in dezelfde stad en in hetzelfde hostel waar ik de eerste week in Australië had doorgebracht. Grappig om je te herinneren hoe je in die eerste week had lopen zoeken naar de supermarkt terwijl je er nu zonder problemen heenliep of hoe verbaasd je was over die gekke vogel met die kromme snavel terwijl je er nu (zoals ik in mijn eerste blog post al had voorspeld) absoluut niet meer van onder de indruk was. Een ding dat echter niet veranderd was, was mijn reactie toen ik de haven van Sydney binnenstapte en Sydney Opera House en de Harbour Bridge weer in hun volle glorie zag. Dat ‘wauw’ gevoel van de eerste week was nog precies hetzelfde! De laatste drie dagen heb ik dan ook alle dingen gedaan waaraan ik zulke goede herinneringen overgehouden had van mijn eerste week in Australië: nog één keer het Sydney Opera House, nog één keer de Harbour Bridge, nog één keer die lekkere mango smoothie van Boost Juice, nog één keer bij Forever New winkelen, nog één keer over Paddy’s Market struinen, nog één keer…

Al snel werd die ene keer de allerlaatste keer en zat ik in de taxi op weg naar het vliegveld, op weg naar Nederland. Dag Australië zei ik in gedachten, bedankt voor de te gekke tijd en misschien tot ooit weer eens!

G''day Lisa

Nieuwste artikelen

  • Als ik je morgen weer zie – Robbie Couch

  • De rivalen – Vi Keeland

  • De gebroeders Maxilari - David Pefko

  • Beers balkon - Jeroen Berkhout

  • Italopop - Vanja van der Leeden

Gerelateerde artikelen

  • Recensie: Honderd uur nacht

  • Joss Stirling over Soulmates

  • GEZOCHT: Chicklit.nl zoekt columniste in het buitenland!

  • 12 x epische fantasy films

  • Coupé N° 6

Zoek in artikelen