Fleur loopt een shopmarathon

Laten we het eens over shoppen hebben. Want als er één ding is waar Dubai in uitblinkt, dan zijn het de shopfaciliteiten. Eerst was ik daar niet zo mee bezig, verzette me zelfs een beetje tegen de oppervlakkige shopcultuur. Ik keek vooral naar de dingen die er níét waren.

Ik vond het bijvoorbeeld jammer dat er in Dubai geen interessante musea te vinden zijn en geen gezellig historisch stadshart met monumentale bouw en terrasjes. Maar toen alle logees van ''s ochtends vroeg tot ''s avonds laat in de malls bleven rondhangen en wildenthousiast terugkwamen met duizend tassen (niemand schijnt hier een museum te missen), begon ik toch wel nieuwsgierig te worden. Je vindt hier gigantische malls, elk met een eigen thema of gadget. Zo is er een Italiaanse mall: Mercato Mall, een skimall, een outdoormall, een outletmall en natuurlijk de Rolls-Royce onder de malls: Dubai Mall – de grootste shopping experience ter wereld met zo''n 1.200 winkels.

Nu moet ik bekennen dat ik het shoppen een beetje was verleerd de laatste jaren. Shoppen voor mezelf, om precies te zijn. Voor baby Olivier kan ik het des te beter. Al tijdens mijn allerprilste zwangerschap kon ik niets laten liggen dat er babyachtig, zacht en pluizig uitzag. Dat mutsje! Dat dekentje! Die schoentjes! Met als gevolg dat Olivier rondkruipt in de laatste mode en ik rondslof in mijn oudste vodden. Dat was mijn man kennelijk ook opgevallen, dus kreeg ik voor mijn verjaardag een dagje shoppen cadeau. Vroeger had je me daar niet blijer mee kunnen maken, nu wist ik niet goed waar te beginnen. Zoveel aanbod. En dan was het Dubai Shopping Festival die week ook nog in volle vaart begonnen, met mega sales. Gelukkig had manlief – met mijn vriendin Ester als wijze raadgeefster – de route al helemaal uitgestippeld. Van Victoria''s Secret via Maison Scotch naar de schoenenshops. Al snel hing er een aantal plastic zakjes om mijn arm. Tot slot wilde ik graag nog even langs een bepaalde tassenwinkel. En daar begon het te borrelen. Dat oude gevoel als ik het logo van een winkel in de verte zag opdoemen. Die opwinding, niet precies wetend wat ik zou aantreffen, maar instinctief voelend dat ik niet teleurgesteld zou worden. En zo geschiedde.

Ik was de drempel van de shop nog niet over en daar stond zij naar me te staren: een knaloranje Bayswater. Verliefd. Op slag. Ik griste mijn lederen vriendin uit de rekken, snoof haar geur op en wist dat wij bij elkaar hoorden. Mijn man zag het ook en pakte stilletjes zijn creditcard uit zijn broekzak. Misschien had hij stiekem gehoopt dat ik het shoppen echt was verleerd. Maar nee, de fashonista in mij had het spinrag afgestoft. Ik voelde me als herboren: energiek, vrolijk, uitgelaten zelfs. Wat een nieuwe liefde al niet met een mens kan doen. De volgende dag ben ik bijpassende oranje slippertjes gaan kopen.

Trots als een pauw loop ik met Ronja (zo heb ik mijn tassenvriendin liefkozend gedoopt) gearmd door de supermarkt. Ze hoeft niet op de grond te zitten, maar krijgt in een restaurant een eigen stoel of komt gezellig op schoot. Ronja heeft ook effect op de rest van mijn garderobe. Kritisch keurt ze of mijn oude kleding bij haar past of niet. Zo nee, dan gaat de kleding zonder pardon in de goededoelenzak. Zo is ze. Streng, maar zeer efficiënt. Nu heb ik dus nauwelijks kleding over, want weet je, lang niet alles gaat goed met oranje. Er zit maar één ding op: nog een rondje shoppen. En dat is gelukkig geen probleem in Dubai. Terwijl de Dubaianen fanatiek trainen voor de naderende marathon (er zijn zelfs renclubs actief in de shopping malls, vóórdat ze open gaan), maak ik me op voor de 1.180 winkels in Dubai Mall die ik nog niet heb gezien. In de tijd dat ik daarmee klaar ben, is er vast allang een museum geopend. Een tassenmuseum.