Fleur verkent de buurt

Dubai leent zich uitstekend voor verrassende uitstapjes in de buurt. Zo zijn we al een nachtje in Dibba, Oman geweest. Op de weg ernaartoe kom je in een totaal ander landschap terecht: grote zandvlaktes, afgewisseld met rotspartijen en wadi''s. Voordat ik verder ga, moet ik iets bekennen: ik ben een enorme Mariah Carey als het aankomt op hotels. Een goed hotel máákt mijn vakantie. Ik blijf liever thuis dan dat ik moet logeren in een schimmelig pensionnetje of krakend stapelbed. Dit in tegenstelling tot sommige vriendinnen, die juist een kick krijgen van 1 euro-hotels, hangmatten en spiesjes met geroosterde spinnenpoten. Een goed hotel betekent voor mij niet perse duur en exclusief, maar wel schoon en charmant.
 
Ons geboekte hotel in Oman was een sneue bedoening, alle goede ratings in de Time Out ten spijt. Het hotel had een neppe grasstrook naast het zwembad, dan weet je het wel. Op internet had ik een hotelletje naar mijn smaak gevonden, ongeveer tien minuten rijden van ons hotel. Een kamer kostte er duizend euro per nacht, zonder ontbijt. Dat viel net even buiten ons budget. Maar we konden er wellicht een drankje drinken? Helaas, bij de poort van het hotel werden we tegengehouden. Mijn charmes lieten me totaal in de steek: alleen hotelgasten waren welkom. Ik kan het nog steeds niet uitstaan dat we niet binnen mochten kijken. Van de buitenkant zag je namelijk niet eens dat het een hotel was. Een grote poort, een paar tenten in schutkleur en een rots op de achtergrond. En daar betaal je een fortuin voor?

Op naar de volgende expeditie. Toen we een mooi grouponnetje tegenkwamen voor een vijfsterren woestijnhotel vlakbij Abu Dhabi, was dat tripje gauw geboekt. Wakker worden in een zandbak leek ons super. Als ex-advocaat maak ik niet vaak mee dat we recht hebben op extra''s die ik niet van tevoren had voorzien. Meestal kijk ik de voorwaarden vooraf even grondig na. Maar in hotel Tilal Liwa ontvingen we manden fruit, een chocoladetaart, werd er een bubbelbad neergezet op de kamer, kregen we - om in de sfeer te blijven - een fles bubbels cadeau en als klap op de vuurpijl ook nog eens korting op alle drankjes. Ons verblijf hing aan elkaar van aangename verassingen. De enige domper was dat onze baby Olivier uitgerekend dat weekend ziek werd en we daardoor op de hotelkamer moesten blijven en geen gebruik konden maken van het mooie zwembad - zonder kunstgrasmat. Maar daar kon het hotel niets aan doen. De leukste verrassing was de stoet wilde kamelen die we tegenkwamen op de terugreis. Voor het eerst sinds onze verhuizing kreeg ik het gevoel dat we in het buitenland waren.
 
De volgende trip op de agenda was India. In nog geen drie uur vlogen we naar Goa om een week lang te chillen in een boutique hotel vlakbij zee. Boutique klonk goed. Zee ook. Maar we waren gewaarschuwd: men zegt dat je in India recht hebt op een buikgriepje, ongeacht het aantal hotelsterren. Voor vertrek had ik al even afstand gedaan van dat recht. Als je van verassingen houdt, zit je in India goed. Het hotel had een koninklijk ontbijt in een romantische tuin, maar pal ernaast bevond zich een grote vuilnisbelt. Surprise! In de reisgids stond dat Goa ooit een hippie-oord was. Nou, die hippies waren er nog steeds. Alleen luisterden ze in plaats van naar Janis Joplin ineens naar keiharde trance muziek, zodat we ''s nachts verplicht moesten meefeesten vanuit ons boutique-bed. Vervolgens kregen we tijdens een wandeling met onze baby een onsje marihuana aangeboden. Ineens had ik heimwee naar ons huis in Dubai. Ik had niet gedacht dat ik dat ooit nog eens zou zeggen. In India kwam ik tot het inzicht dat we thuis eigenlijk alles hebben waar je tijdens een vakantie met een baby van droomt: zon, zee en - vooral - een schone wc. Leuk en luxe al die tripjes, maar Mariah en haar gezin vieren voorlopig vakantie in eigen huis.