Boodschappen doen

Op het moment dat de keukenkastjes waar spontaan alles in staat wat je nodig hebt uitgevonden worden, zal ik de eerste zijn die ze aanschaft. Tot dat moment maak ik er gewoon het beste van: boodschappen doen. Niet echt mijn hobby, maar ik heb de afgelopen jaren toch manieren ontwikkeld om op het juiste moment op de bijpassende manier mijn inkopen te doen.

Wanneer ik weinig tijd heb en snel boodschappen doe, betekent dat dat iedereen precies kan zien wat ik die avond ga eten. Over het algemeen zijn dat recepten ingegeven door de luie kok in mij. Een voorliefde voor Italiaans eten doet mij bijvoorbeeld graag terugvallen op de klassieker pasta-met-rode-saus-en-kaas, zeker sinds mijn zusje beweerde dat tomatensaus ook ‘iets van groente’ is. Maar ik zie de mensen om mij heen al denken: saai hoor. Afrekenen en wegwezen dus - deze manier is niet voor niets de snelle manier.


Soms maak ik vooraf een plan, ook wel een boodschappenlijstje genoemd. Geïnspireerd door het wereldwijde web, dat de meest exotische antwoorden geeft op de vraag “Wat eten we vandaag?”, ren ik vervolgens heen en weer door de supermarkt. Ik mag dan nagedacht hebben over wat ik ga kopen, maar het resultaat is vaak meer een serie ingrediënten dan een professioneel boodschappenlijstje. Dus kom ik er na een tocht langs de groente, het vlees, de broodafdeling en de koekjes op weg naar de kassa achter dat ik eigenlijk ook nog tomaten nodig heb…

Maar wanneer ik er tijd voor heb, kan boodschappen doen stiekem nog best leuk zijn. Of er tijd voor maak, aangezien er nog wel eens iets is dat dringend moet gebeuren, maar op dat moment toch nét niet zo dringend is als het vullen van mijn keukenkastjes. Dus ga ik zonder plan naar de supermarkt met de gedachte te kopen waar ik zin in heb of wat in de aanbieding is. Kortom, anything goes. Maar keuzes maken is moeilijk: minutenlang sta ik te dromen voor de schappen. Wordt het vanavond rooibos- of groene thee en heb ik zin in koekjes erbij of liever een stukje chocolade? En als het chocolade wordt, wordt het dan wit of puur of iets met nootjes…

Deze manier van boodschappen doen kan flink wat tijd in beslag nemen, maar levert soms verrassende resultaten op. Zo stond ik laatst te wikken en te wegen voor het toetjesschap (wilde ik griesmeelpudding, chocolademousse of toch gewoon yoghurt?), toen er ineens een pak aardbeien-vanille-dubbelvla in mijn mandje belandde. ''Deze!'' zei de jongen die naast me stond, om vervolgens zelf met een pak vanillieyoghurt weg te lopen. En zo zat ik ’s avonds aan de dubbelvla. Dat was lang geleden – pure nostalgie uit een pak! Bij deze wil ik daarom graag nog mijn dank uitspreken voor de hulp bij het kiezen, wie je ook was. Misschien moet ik toch maar vaker zo boodschappen doen.




Rianne Wijmenga (1987): iemand die altijd, overal en alles leest. Na Friesland achter zich gelaten te hebben om te gaan studeren, heeft ze haar plek helemaal gevonden in Amsterdam: wat cultuur betreft natuurlijk dé hoofdstad van Nederland. In haar vrije tijd is Rianne behalve in de bibliotheek dan ook regelmatig te vinden in de bioscoop, een museum of het Concertgebouw (of in één van de vele cafeetjes in de stad). En als ze daar niet is, is ze op reis. Rianne houdt het meeste van stedentrips, maar nu ze haar Masters Film en Mediapsychologie heeft afgerond is daar alleen helaas wat minder tijd voor. Maar Rianne is wél hard bezig om van haar hobby schrijven haar werk te maken. 

Nieuwste artikelen

  • Als ik je morgen weer zie – Robbie Couch

  • De rivalen – Vi Keeland

  • Beers balkon - Jeroen Berkhout

  • Italopop - Vanja van der Leeden

  • Toespijs - Judith Cyrus

Gerelateerde artikelen

  • Snelwegstress (of: snel weg, stress)

  • Zoektocht naar columniste: de shortlist

  • Column: Zag je die piemel?

  • Baggy Bash: hippe tassen als beschermengel

  • Shoptip: 5x zonnebrillentrends van 2014

Zoek in artikelen