Het resultaat: week 29 - True colors

Duizenden mensen staan opeengepakt. Het zonnetje brandt en het zweet gutst van mijn lichaam. En dan te bedenken dat ik nog moet gaan rennen. Zucht. Stapje voor stapje komt de start dichterbij. En dan klinkt eindelijk het startschot. De witte menigte komt in beweging. Na een paar honderd meter is het eerste kleurenpunt al in zicht. Mond dicht en afremmen maar - als je aan de Color Run mee doet wil je er tenslotte wel resultaat van zien. En zo kwam ik 5 kilometer later als een gemengd kleurenpallet de finish over. De Color Run is écht de happiest 5K on the planet!

Vorige maand konden jullie zowat in 3D meegenieten van mijn dipje. In deze klaagzang heb ik jullie tevens medegedeeld dat ik op mijn werk, samen met een aantal collega’s, aan een afvalchallenge zou beginnen. Deze challenge is inmiddels in volle gang en met z’n allen zijn we keihard aan het knokken tegen de kilo’s. Op de werkvloer vliegen de tomaten je om de oren en de ongezonde koekjes hebben plaatsgemaakt voor lekker fruit. Ook is iedereen meer aan het bewegen: de één komt ineens op de fiets naar kantoor, de ander stapt een treinstation eerder uit om een langer stuk te kunnen wandelen en weer een ander woont sinds kort in de sportschool. En ik? Ik heb gewoon weer BodieBoost opgepakt en probeer daarnaast zo veel mogelijk te bewegen. Over dat laatste straks meer…

Maar de grote hamvraag is natuurlijk: hoe gaat het nu? De eerste week van de afvalchallenge ging ik er keihard tegenaan. En met resultaat: -1 kg! Dat was na de dip van vorige maand een heel erg fijn gevoel! In totaal waren we op kantoor maar liefst -11,5 kg afgevallen - de vloer heeft een stuk minder te verduren zo. De tweede week heb ik wel ook goed mijn best gedaan, maar had ik een aantal etentjes gepland staan met vriendinnen. Te weten: 3 stuks. Door gezonde keuzes te maken heb ik de schade tot een minimum weten te beperken en ben ik deze week gelukkig gelijk gebleven en niet aangekomen. De derde week was vakantieweek voor mij en ging ik een aantal dagen met mijn moeder naar Londen. Heerlijk shoppen, maar natuurlijk ook lekker eten en drinken: terrasje hier, restaurantje daar, een red velvet cupcakeje, een frappuccino… ik heb genoten, maar WEL met mate. En daarnaast hebben we ook veel gewandeld door de stad (en veel gezweten, aangezien de temperatuur continue rond de 30 graden lag). De schade na afloop: +0,1 kg. Nou, daar kon ik best mee leven. Het gaf me echter wel een boost om de laatste week nog eventjes te gaan knallen en dat is gelukt: -1,1 kg. In totaal ben ik deze maand dus 2 kilo afgevallen en zitten we weer op koers. Maar nu volhouden!

Nu de ene dip voorbij is, lijkt de volgende dip echter alweer op de loer te liggen: hardlopen. Het is momenteel zomerstop van de softbal en mijn wekelijkse beweging moet ik nu dus hebben van de wandelingen van en naar de metro en de hardlooprondjes. Alleen is mijn motivatie momenteel een beetje ver te zoeken…


Afgelopen maand heb ik met een aantal vrienden meegedaan aan de Color Run. En ondanks dat dit een geweldige ervaring was en écht de happiest 5K on the planet, is het niet echt een hardloopevenement. Er doen veel ongetrainde hardlopers mee, wat resulteerde in het feit dat heel veel mensen een wandeltempo aanhielden (het warme weer zal hierbij ook niet geholpen hebben). En dat is prima. Ware het niet dat ik de Color Run wel graag rennend wilde meemaken, maar dat dit gewoon bijna onmogelijk was. Ik probeerde de wandelende massa te omzeilen, maar dit was een grote uitdaging. Hierdoor heb ik niet goed om mijn ademhaling gelet en kreeg ik na vier kilometer weer last van mijn milt, waarna ik me dus noodgedwongen ook aan de wandelende mierenhoop moest toevoegen. En dit voelde voor mij echt als falen. Zeker gezien het feit ik van ons groepje een van de best getrainde hardlopers was en als laatste over de finish kwam. Ik ben dus blij dat ze bij de Color Run je tijd niet meten! De run zelf is overigens wel een aanrader hoor!
Ik denk dat deze tegenvaller de aanleiding is geweest voor het mini-hardloopdipje dat volgde. De week erna ging ik weer een keertje lopen en haalde ik met moeite de 5 kilometer. Het is dat ik van punt a naar punt b MOEST lopen, maar anders had ik er denk ik de brui aan gegeven. In Londen had ik bijna verzaakt, maar heb ik mezelf er de laatste ochtend toch met pijn en moeite van kunnen overtuigen dat het met zo’n mooie locatie van ons hotel - langs de Thames - zonde zou zijn om niet te gaan. En dus heb ik met veel gezucht en gesteun mijn hardloopschoenen aangetrokken en ben ik gaan lopen. Maar ook het lopen ging niet helemaal lekker. Ik heb de 5 kilometer gered, maar je moet niet vragen hoe. Ik ben tussendoor gestopt om fotootjes te maken, maar stiekem ook omdat ik gewoon niet meer kon. De week erna heb ik helemaal niet gelopen, wat de drempel alleen maar hoger maakte. Vanmorgen heb ik mezelf streng toegesproken (nadat ik gisteren in de bioscoop een hele bak popcorn in no time had weggewerkt) en ben ik gaan hardlopen. En voor het eerst deze maand voelde het weer goed. Ik haalde de 5 kilometer met gemak en genoot zelfs weer een beetje van het rennen. Of het nu kwam omdat ik weer in mijn vertrouwde omgeving liep, of omdat ik een beetje langs huisjes ging rennen die ik had gezien op Funda (twee vliegen in één klap dacht ik), ik weet het niet. Ik ben in ieder geval blij dat het weer beter ging en zie er nu ook niet meer zo tegenop om woensdagochtend weer te gaan. Eens kijken of ik er woensdagochtend om 7.00 uur nog net zo over denk…

Mijn doel voor komende maand:
Mijn doel voor komende maand is dit tempo volhouden. Twee kilo per maand vind ik prima. Ik blijf dus goed op mijn eten letten en zal mezelf ook continue blijven (of in ieder geval proberen) motiveren om veel te bewegen. Halverwege deze maand begint de softbal weer en ik heb me ook ingeschreven voor een aantal hardloopwedstrijden. De eerste is komende vrijdag al en dan moet ik 4,5 kilometer hardlopen door de duinen. Ben benieuwd hoe dat gaat. Spannend, aaaargh!