Bye bye Rotterdam

Na een half jaar van inschrijvingen, aanmeldingen, motivatiebrieven, interviews en beurzen, komt ‘America’s Finest City’ nu wel heel dichtbij. Op 17 augustus vertrek ik naar San Diego State University voor een uitwisseling van vijf maanden. Ik kan steeds meer afvinken van mijn lijstje: vliegticket, check, on-campus kamer, check, Amerikaans visum, check, credit card, check. Nu nog grotere koffers kopen!

Een Deense studente die naar Rotterdam komt wil mijn kamertje voor de komende zes maanden huren. En omdat ze waarschijnlijk niet graag in mijn ongewassen t-shirts wil rondlopen, heb ik vorige week al mijn persoonlijke spulletjes verhuisd. Het slepen en sjouwen van tien zakken en zes dozen (waarvan twee tot aan de rand toe vol zaten met schoenen) was echter niet het meest gevreesde onderdeel van het weekend. Mijn laatste maand in Rotterdam was gevuld met lasergamen, bootje varen en köttbullar eten bij Ikea met mijn beste vriendinnen – authentieke Rotterdamse bezigheden. Tot er geen ontkomen meer aan was: Het Afscheid. Onze poging tot een gezellige tea-party met gevulde koeken (o, wat ga ik die missen!) maakte plaats voor een middag van ‘snikken en grimlachjes’ – maar vooral het eerste. Eén voor één druppelen we Holland uit naar onder andere Sydney, Taiwan, Kopenhagen, Toronto en San Diego. Met zulke tijdsverschillen hebben we een grafische rekenmachine nodig om uit te kunnen rekenen wanneer we weer eens met z’n allen kunnen skypen. Maar zoals de Braziliaanse schrijver Paolo Coehlo zegt: ''If you’re brave enough to say goodbye, life will reward you with a new hello''. Of beter gezegd, bye bye Rotterdam and HELLO SAN DIEGO!

Bron: weheartit.com

Zodat ik straks eindelijk het echte surfen kan leren van die California beach boys en ongelimiteerd XXL Starbucks Doubleshot White Chocolate Energy Drinks kan kopen, werk ik nu in een broodjeszaak op het Noordstation van Brussel. Iedere ochtend om 7.32 uur begint mijn treinreis van 40 minuten en dan is er eindelijk tijd om in plaats van studieboeken chicklits te lezen. Want lekker lezen doe je in de trein... alleen moet je dan niet zoals ik al halverwege de pagina indutten (lees: met hoofd achterover en mond open). Vervolgens, tussen de geur van versgebakken stokbrood, ontvangen we onze klanten met een ''GoeiedagBonjour''. Per slot van rekening is Brussel tweetalig. Om het tot jullie verbeelding te laten spreken: het is een aan elkaar gebreid Vlaams-Frans woord dat op hoge toon wordt uitgesproken (geloof me, honden komen ons van verre tegemoet). Daarnaast moeten we als een ninja de baguettes snijden, smeren en inpakken, acht uur per dag. Maar ik klaag niet, want samen met mijn collega’s zorgen we voor genoeg entertainment op de werkvloer – dansen en zingen (in het Frans!) horen bij onze dagelijkse routine. Deze broodjeszaak is ook een bron van hilarische anekdotes. Laatst kreeg ik een broodje terug van een klant, het duurde even voordat ik begreep dat er een 10-cijferige code op de verpakking stond: zijn telefoonnummer! Met een niet al te charmante knipoog en in gebroken Nederlands zei hij: ''Je mag me altijd bellen''. Het enige wat ik schaapachtig uit kon brengen was ''dank u'', terwijl ik me afvroeg of hij nou wel of niet dat broodje terug wilde hebben. Mijn collega’s en ik konden onze opborrelende lach nog net op tijd inhouden tot we de keuken hadden bereikt.

Bron: weheartit.com

Om terug te komen op de voorbereidingen, ook mijn nieuwe kamer is al geregeld. Om de echte American college experience (denk aan de serie Gossip Girl) compleet te maken, ga ik on-campus wonen in “Villa Alvarado”. Hier zal ik gezellig een kamer delen met een ander buitenlands meisje, met als buren twee Amerikaanse meiden: global meets local! Wel zal ik moeten wennen aan het feit dat in Amerika thuis koken onder de categorie "speciale gelegenheden" valt. Dit is een 180°-verschil met het Nederlandse studentenleven, waar je alleen uit eten gaat als de koning (of je ouders) op visite komen. Deze levensstijl is duidelijk te zien in onze toekomstige keuken, waar slechts een magnetron en koelkast paraat staan. No problemo, want ik ben van plan om als een echte Amerikaanse student voor ontbijt, lunch en diner buiten de deur te eten. Mijn vrienden en familie thuis zijn al gewaarschuwd dat ze me bij terugkomst op het vliegveld in December naar huis kunnen rollen!

Zelfs de meest jachtigen onder ons – die geen tijd hebben om te lezen – kunnen de komende vijf maanden “The American Minute” volgen. Op deze videoblog zal ik iedere week een filmpje van 60 seconden posten over mijn belevenissen in Californië. Catch you later!

Nieuwste artikelen

  • Als ik je morgen weer zie – Robbie Couch

  • De rivalen – Vi Keeland

  • Beers balkon - Jeroen Berkhout

  • Italopop - Vanja van der Leeden

  • Toespijs - Judith Cyrus

Gerelateerde artikelen

  • De leukste nieuwe TV-series uit Amerika!

  • Prachtige rampspoed

  • Smiley

  • GEZOCHT: Chicklit.nl zoekt columniste in het buitenland!

  • Het boek van Soof

Zoek in artikelen