Meisjes met vleugels

Susan Smit (1974) is romanschrijfster, columniste en literair recensente. Onlangs kwam haar tiende boek Wijze mannen uit. Deze column verscheen eerder in tijdschrift Happinez.

Foto: Nico Kroon
 
Nauwelijks heb ik de mail uitgelezen of ik weet al dat ik aan dit verzoek wil voldoen. Alles in me zegt ''ja'' op de vraag van Because I am a girl of ik tien dagen naar Bangladesh wil gaan om een documentaire te maken over meisjes die worden uitgebuit. We zullen in de hoofdstad Dhaka verblijven, een van de drukst bevolkte, meest vervuilde en armste steden van de wereld, waar we ook nog eens de gevaarlijkste buurten zullen aandoen. Geeft niet, mij kan niets gebeuren, want ik vertrouw erop dat mijn beschermengel bij elke stap naast me zal lopen.
Eenmaal in Dhaka wordt me door huiveringwekkende armoede, indringende stank en ongelooflijke drukte de adem benomen. In een opvanghuis van Because I am a girl ontmoet ik Popi (11), Laki (11) en Pinki (13). We maken kaarsen, vouwen zakjes, zingen liedjes en na een tijdje vertellen ze me via een tolk hun verhaal. Alledrie vluchtten ze na misbruik en mishandeling weg van huis, belandden op straat om te bedelen, werden verkracht en verkochten onder druk van een pooier hun lichaam bij het treinstation. Het is moeilijk te geloven dat deze meisjes zich op nóg jongere leeftijd prostitueerden en dat er bovendien klanten waren die geïnteresseerd waren in hun kinderlijke lichaam.
De ellende die ze met me delen en de tranen die ze van hun wangen wegvegen, doen me hevig twijfelen aan mijn wereldbeeld. Ineens vind ik het enorm aanmatigend van mezelf om te denken dat ik een engel zou hebben die me tegen alle kwaad beschermt. Het is naïef – zelfs arrogant. Waarom zou ik er één hebben en deze meisjes niet? Alles wat rooskleurig was wordt diepzwart, alles wat lichtvoetig was wordt loodzwaar.
De volgende dag nemen Popi, Pinky en Laki me mee naar het treinstation waar ze ooit leefden. Twee keer per week gaan ze hier naartoe om meisjes ervan te overtuigen te stoppen met tippelen. Ik kijk toe hoe ze met z’n drieën op een vervuild, verward meisje afstappen en net zo lang op haar inpraten tot ze haar spullen pakt en meegaat naar het opvanghuis.
Als ik aan het einde van de reis afscheid neem van de meisjes is Pinky onvindbaar. Pas als ik buiten sta, zie ik dat ze voor het raam schokschouderend staat te huilen. Ik ga weer naar binnen, stuif de trap op en hurk voor haar neer. De leidster weigert voor me te vertalen dat ik Pinky nooit zal vergeten, want dat zou niet eerlijk zijn tegenover de andere kinderen. Ik wijs naar mijn hart, dan naar het hare en ze lijkt het te begrijpen.
In het vliegtuig zie ik de enorme stad met al haar lichtjes onder me verdwijnen. Ik laat de meisjes achter, heb niet veel voor ze kunnen betekenen, en nu is het mijn beurt om te huilen.
Zou het zo kunnen zijn dat de beschermengelen van deze meisjes zich met opzet op de achtergrond houden, zodat ze zelf engelen konden worden voor andere meisjes? Laki, Popi en Pinky hebben onzichtbare vleugels en tastbare handen waarmee ze anderen wegtrekken uit een hel en meenemen naar een veilige haven. Bedenk eens wat ze met een beetje van onze steun nog meer zouden kunnen doen.

Susan Smit

Wereldmeiden

  • Onze waardering:

             
  • Members waardering:

    1  2  3  4  5 
    (0 stemmen)
  • Omschrijving:

    Acht Nederlandse auteurs bezochten afgelopen jaar de landen waarin Because I am a Girl! actief is. Op geheel eigen wijze doen de auteurs verslag van hun reis en de resultaten die Plan Nederland boekt. Meisjes in ontwikkelingslanden hebben het vaak slechter dan jongens. Ze worden miskend, mishandeld en misbruikt. Omdat ze meisje zijn. Dat verandert als meisjes dezelfde onderwijskansen krijgen als jongens. Meisjes met een opleiding zijn weerbaarder en hebben meer mogelijkheden. Ze zijn beter in staat voor zichzelf op te komen en later voor hun eigen kinderen te zorgen. Ze verdienen meer en zorgen voor economische groei. Kortom: meisjes kunnen de wereld verbeteren. Als zij een kans krijgen. Het project Because I am a Girl! van Plan Nederland is opgezet omdat het juist meisjes zijn die de armoedecirkel kunnen doorbreken en de wereld om zich heen kunnen verbeteren.
    Kijk voor meer informatie op: www.plannederland.geefbewust.nl

    Met bijdragen van:
    * Jelle Brandt Corstius (Ethiopië)
    * Yvonne Kroonenberg (Ecuador)
    * Lydia Rood (Mali)
    * Susan Smit (Bangladesh)
    * Rosita Steenbeek (Malawi)
    * Manon Uphoff (Vietnam)
    * Robert Vuijsje (Brazilië)
    * Peter Winnen (India)

Meer info

Toegevoegd door:

MEMBER RECENSIES

  • Meisje in het donker

Nieuwste artikelen

  • Als ik je morgen weer zie – Robbie Couch

  • De rivalen – Vi Keeland

  • Beers balkon - Jeroen Berkhout

  • Italopop - Vanja van der Leeden

  • Toespijs - Judith Cyrus

Gerelateerde artikelen

  • Rituals: Your body. Your soul. Your rituals.

  • That’s it

  • Boekkado.nl: voor een boek naar keuze

  • Supermom’s stijlgids

  • Het geheim van Chanel Nº 5

Zoek in artikelen