Bridezilla. Nee. Toch?

2012. Het jaar van de bruiloft is aangebroken en het aftellen is begonnen. Help! Er moet nog zoveel gebeuren… Gelukkig hebben we daar ons lijstje, waar we al veel grote dingen van af hebben kunnen strepen (trouwjurk, locatie…). Wat nog rest zijn de kleinere dingen, maar die zeker net zo belangrijk zijn. Want wat is een bruiloft zonder muziek of lekkere hapjes? Precies!

Ben je iemand die van lijstjes houdt? Dan kan ik je één tip geven. Ga trouwen! Overal kun je een lijstje van maken. Moeten is eigenlijk een beter woord. Je bent namelijk met zoveel dingen tegelijkertijd bezig dat je zonder lijstje(s) door de bomen het bos niet meer ziet. Maar dat vindt deze lijstjesfreak helemaal niet erg. Wat moet er allemaal geregeld worden? “Ik maak wel een lijstje.” Wie nodigen we allemaal uit? “Dat zetten we gewoon op een lijstje.” Hoe ziet de dag zelf eruit? “Zullen we hier een lijstje voor maken?” Inmiddels hebben we een aantal lijstjes en schema’s opgesteld, met de hulp van onze ceremoniemeesters, en kunnen we precies zien wat er allemaal nog moet gebeuren voor de grote dag…

De voorbereidingen zijn momenteel in volle gang en lopen - gezien de tikkende klok - eigenlijk al een beetje ten einde. Ondanks dat de ‘wedding fever’ zich nu toch wel een beetje heeft omgezet in ‘wedding stress’, vind ik dat ik me tot nu toe goed staande heb weten te houden, zonder te veranderen in een gevreesde ‘Bridezilla’. Mijn collega’s hebben daar echter een andere mening over… Volgens hen veranderde ik tijdens een telefoontje naar de taartenwinkel (om twee wijzigingen door te geven) binnen een paar minuten tijd van een lieve, schattige aanstaande bruid in een angstaanjagend monster. Ik was inderdaad geïrriteerd. Wat wil je als de taartenbakster mijn twee toch wel heel makkelijke vragen omdoopt tot maar liefst vijf vragen, die ze allemaal stuk voor stuk beantwoord wilde hebben door haar baas die notabene naast haar stond? Geef me volgende keer a.u.b. de hoge pief himself aan de lijn. Een gesprek wat vijf minuten had kunnen duren werd gerekt tot een half uur. Weet je wel hoe schaars en kostbaar mijn tijd momenteel is!? Wellicht dat mijn frustratie een beetje doorschemerde in mijn reactie naar de taartenbakster. Maar ‘Bridezilla’, nee. Toch?

De taart hebben we in ieder geval besteld. Nu maar hopen dat de wijzigingen via de telefoon goed doorgekomen zijn op mevrouw-de-taartenbakster-in-de-leer en dat ze mijn enigszins gefrustreerde reactie niet heeft opgemerkt. Ik moet er toch niet aan denken dat onze kostbare bruidstaart ‘per ongeluk’ de verkeerde kleur of smaak heeft. Over het eten hoeven we ons verder niet meer druk te maken: het diner voor de daggasten is samengesteld, de hapjes voor ’s avonds zijn besteld en natuurlijk cupcakes. Want wat is een bruiloft van Melissa zonder cupcakes? Precies! Check, check, check.

Maarja, dan heb je een outfit, een leuke locatie en wat lekkers om te knabbelen. Maar er moet natuurlijk wel leven in de brouwerij komen. Vanaf het begin waren husband-in-spé en ik het over één ding eens: we wilden een live band. En dus begon de zoektocht. De ene band was niet goed genoeg, de andere speelde geen leuke muziek, weer een andere wilde zelf niet op bruiloften spelen en de laatste was te duur. Aaarghhh!
Toen schoot er ineens een naam van bandje door mijn hoofd welke misschien wel geschikt zou kunnen zijn. Ik ken de zangeres van deze band, maar hoe we elkaar hebben leren kennen is eigenlijk een beetje gênant. Toch zal ik het jullie vertellen… Een hele tijd geleden heb ik meegedaan aan X-factor. Ja je leest het goed. Ik ben met de billen bloot gegaan (geloof me, niet letterlijk) voor die veel te commerciële talentenjacht op televisie, waar ze erop kicken mensen voor aap te zetten en waarvan ik gezworen had nooit aan mee te zullen doen. Die ja. Toch heb ik het in een vlaag van verstandsverbijstering gedaan en was natúúrlijk niet door. Niet omdat ik niet kan zingen (hoop ik voor diegenen op wiens feesten en bruiloften ik opgetreden heb), maar omdat er duizenden mensen meedoen waarvan er natuurlijk wel meer een gouden strotje hebben en er maar een handjevol door gaan. En bij dit handjevol zit ook nog een grote groep malloten die ze nodig hebben voor de kijkcijfers. Maar, terug naar mijn verhaal. Voordat je het beruchte kamertje in moet om auditie te doen - voor een jongen achter een laptop die er na het zien van duizenden audities duidelijk geen zin meer in had - zit je in een rijtje op een aantal stoelen in de gang zenuwachtig te wachten tot je aan de beurt bent. En op de stoel naast me zat de zangeres van de band. Ze kwam me bekend voor, maar waarvan wist ik niet zeker en ik was te nerveus om een praatje aan te knopen. Toen ik haar later in de trein op weg naar huis weer tegenkwam (ze was helaas ook niet door), wist ik het weer. Ze had bij mij op de middelbare school gezeten en we hadden samen in de schoolmusicals gespeeld. What are the odds! We raakten aan de praat, konden lekker bitchen over ons dagje X-factor en maakten er een gezellige treinreis vanuit Eindhoven van. Ditzelfde meisje kwam ik daarna regelmatig tegen tijdens het stappen en het verhaal dat ze me vertelde over de band waar ze in speelde is me altijd bijgebleven. Je raadt natuurlijk al waar dit verhaal heen gaat… wij hebben de band voor de bruiloft gevonden! Check.

Dan heb je de muziek en dan rest meteen de volgende vraag: wil je een themabruiloft? Het jaar ervoor hebben allerlei themafeestjes de revue gepasseerd. Een Cubaans thema (niet dat ik ooit op Cuba ben geweest en we zouden er ook niet naartoe op huwelijksreis gaan), maar ik vond het zo leuk dat we dan een heerlijke, zwoele Cubaanse band konden laten spelen en iedereen lekker kon dansen in hun fleurige zomerjurkjes à la Dirty Dancing 2. Daarna zijn we overgestapt op een Blues Brothers-thema, maar de hele avond Blues Brothers-muziek is wellicht toch een tikkeltje eentonig. Na nog een aantal thema’s hebben we het hele thema idee maar laten varen en gekozen voor een bruiloft à la Ruben en Melissa. Wat dit precies inhoudt? Tja, in ieder geval niet over de top. We willen een groot feest, waar hopelijk iedereen het naar zijn zin heeft en natuurlijk willen we dat de locatie er een beetje feestelijk uitziet. Het belangrijkste vinden we echter dat de bruiloft bij ons past en een beetje down-to-earth blijft. Het grappige is dat er tijdens de voorbereidingen ongemerkt toch een soort thema doorheen is geslopen. Wat dat is? Tja… Check.

To be continued...