Voor Felice Jansen geen held op sokken

De urenfabriek is de debuutroman van Fleur Brockhus. Zij werkte na haar rechtenstudie twee jaar als stagiaire bij een groot advocatenkantoor op de Zuidas. Daar lag toch niet haar hart, bleek gaandeweg. Fleur nam ontslag en begon een tekstbureau in Amsterdam-Zuid. De urenfabriek geeft een kijkje in de wereld van de Grote Advocatuur door de ogen van de dappere stagiaire Felice. Speciaal voor haar fans kruipt Fleur in de huid van Felice Jansen en schrijft ze vanaf nu maandelijks een column voor Chicklit.nl. 

Vrouwen durven meer risico te nemen dan mannen. Maar wij houden daarbij wel onze stiletto’s aan. Doorgaans. 

“Nooit je oude schoenen weggooien vóór je nieuwe hebt” is mij van kinds af aan met de paplepel ingegoten. Nogal wiedes dacht ik vroeger; zonder schoenen loop je op blote voeten en dat is koud, niet comfortabel en not done.
 
Naarmate ik ouder word, blijkt deze oneliner uit de oude doos van toepassing op allerlei situaties. Neem mijn topbaan bij Blick&Bleecker. Die zou ik natuurlijk nooit opgeven voordat ik een baan heb gevonden bij een nog sjieker advocatenkantoor dat mij dubbel zoveel salaris betaalt, met een personal assistant in de voorkamer en iedere dag verse bloemen op mijn bureau. Ex-collega Dorine denkt daar anders over. Gisteren kwam ze mijn kamer binnen met de mededeling dat ze haar baan had opgezegd. De mentaliteit, het werk inhoudelijk en de werktijden van Blick&Bleecker bevielen haar niet langer. Ze had nog geen idee wat ze dan wel wilde gaan doen. Dapper, maar of het verstandig is om op sokken op straat te staan? Ik werk me liever drie slagen in de rondte dan dat ik zonder baan kom te zitten.
 
Ook op het gebied van liefdesrelaties zie je zelden dat iemand de relatie opzegt om alleen verder te gaan. Vaak is er al een ander paar schoenen in het spel. Op de vijfde dag van mijn prille advocatencarrière heb ik eens een hele nacht doorgebracht met een van de mannelijke partners voor wie ik een uitzoekopdracht had gedaan. We begonnen over arbeidsrelaties en toen kwam het gesprek natuurlijk op onze eigen relaties. De situatie: hij had (en heeft) een relatie met een vrouwelijke Blikker. Het was overduidelijk dat hij op die mevrouw was uitgekeken, maar niet met lege handen - of zonder schoenen - wilde komen te staan. Hij polste of ik misschien interesse in hem had. Duhhhhh… ja, natuurlijk. Waarom zou ik anders een hele nacht vrijwillig op kantoor doorbrengen? Hij is extreem knap, grappig en… zo fout als maar kan. Dus heb ik nee gezegd. Ik vraag me af of hij bij haar was weggegaan als ik ja had gezegd. Waarschijnlijk niet.
 
Trouwens, mij valt op dat mannen onder de veertig minder snel van partner ruilen dan vrouwen. Daarin zijn mannen simpeler dan vrouwen. Op een bepaalde leeftijd is het tijd voor een vrouw. Die vinden ze dan en daar blijven ze bij totdat er kinderen zijn. Daarna ontstaat doorgaans wel ruimte voor een kleiner maatje schoenen.
 
Vrouwen zoeken niet naar een man, ze zoeken naar de wáre man. Naar Mr. Big of Kevin Kostner in The Bodyguard. Zodra zij een beter exemplaar dan hun huidige vriend (Mr. Right Now) denken te hebben gevonden, ruilen ze hun oude paar cowboylaarzen zonder pardon in voor die nieuwe, stoere, lekker ruikende, smetteloze Manolo''s.
 
Onze aanpak wordt door de haantjes gestimuleerd. Neem nou collega Rick: ongewenst single, want pas gedumpt door zijn tien jaar oudere vriendin, dus hij staat momenteel niet zo stevig in zijn schoenen. Pieter gaf mij op de vrijdagmiddagborrel een gouden tip. Als vrouw kun je beter niet vrijgezel zijn als je een nieuwe vriend zoekt. In zijn woorden: “Als ik een vrouw van 27 zonder vriend ontmoet, vraag ik me toch af wat er mis is met haar.” Wie de schoen past, trekke ''m aan...
 
Ik vind deze inruilmentaliteit achterhaald, laf en bovendien onpraktisch. Wij vrouwen kunnen tegenwoordig ook zonder man overleven. En hoe kun je in godsnaam met iemand waarvan je niet houdt een relatie hebben, slechts omdat je begeerlijker voor een potentiële Kevin zou zijn zolang je niet alleen bent? Waar haal je de tijd vandaan om een nieuwe vriend te ontmoeten? Hoe valt deze constructie te combineren met de biologische klok? Een ingewikkeld, vermoeiend en oneerlijk spel dat ik niet langer wilde spelen. Ik gooide daarom mijn oude, lieve, zachte maar passieloze schoenen op tijd weg zonder dat ik nieuwe had en moedig alle schoenmakers die niet bij de leest blijven aan hetzelfde te doen.  
 
Fleur Brockhus, auteur van De urenfabriek
 
Volg het laatste nieuws over De urenfabriek via de speciale boeken-pagina op Facebook. Hoofdpersoon Felice Jansen is ook te volgen op Facebook en op Twitter.