Hoe ik nimmer een shopaholic zal worden (en dat het me spijt)

Ik ben geen fan van shoppen, laat ik dat voorop stellen. En ik draag nooit zwart. Zwart maakt een depressief spook van me en shoppen vind ik teveel gedoe. Binnenkort heb ik echter een boekpresentatie van een bundel waarin een verhaal van mij verschijnt, en ik wil er ook weleens leuk bij lopen, dus daar ging ik. Shoppen, online. Iets nets. En zwart bovendien, want dat is wel zo simpel, vlekbestendig en multi-combinabel.

Ongeleid projectiel
Wist ik veel dat er op één webshop alleen al 1867 verschillende LBD''s te vinden waren? En zoveel leuke! Ik had mezelf voorgenomen om te focussen maar in de praktijk bleek ik toch meer een ongeleid projectiel, een losgeslagen mitrailleur. Ik schoot op alles wat me leuk leek en voor de veiligheid bestelde ik ook meerdere maten. Pieuw! Pieuw! Pieuw! Tenslotte was bezorging en retournering bij het merendeel van de winkels helemaal gratis. Wow! Wat was er ook alweer zo vervelend aan shoppen?

Mijn BFF bij Wehkamp
Ik liet dozen aanrukken van Wehkamp, Zalando, H&M, Esprit en V&D. Soms moest er toch een andere maat komen en bestelde ik weer opnieuw. En dat tuniekje was ook leuk, en die legging, en oh, wat een mooie bh was dat! Dus ik bestelde en ik bestelde. Ik bouwde een innige band op met de Wehkampmevrouw die telkens weer een aardig praatje maakte en die zo lief lachte, ondanks dat ze zich bijna een hernia sjouwde aan mijn spullen. Toen ze me later toevertrouwde dat ze werd uitbetaald per pakket, betekende dat wel even een klein deukje voor onze vriendschap.

Schmadministratie!
Na een paar dagen leek het wel een pakhuis hier en de administratie ervan was een hels karwei. Op een gegeven moment wist ik niet meer wat uit welke doos kwam, in welk plasticje zat, of ik het nu wel of niet gepast had, óf het paste en hell, op een gegeven moment wist ik niet eens meer wat ik leuk vond. Ik kwam er zelfs achter dat ik een verkeerde bh had teruggestuurd en ik wist niet eens waarheen. Lag hij bij Zalando? Bij Esprit? Had ik de Wehkampers een gigantische breinbreker bezorgd?

De after shopping-dip
Die avond ging ik neerslachtig naar bed. Ik liet alle dozen voor wat ze waren. Wat me trouwens nachtmerries opleverde. Jurkjes in rammelende kledingrekken die me achtervolgden, plastic zakjes die me wilden verstikken, dreigende incassobureaus. Ik bedoel: ik had voor minstens duizend euro aan kleding in huis. Wat als er die nacht werd ingebroken? Wat als ik van de stress over een doos heen zou kotsen en niets meer kon retourneren? Dan zat ik vast aan een vermogen van slecht zittende, stinkende jurkjes en kon ik mijn BFF bij Wehkamp wel inruilen voor een buddy van het NIBUD.


Droomjurkje
Toen ik ze weer enigszins op een rijtje had, vond ik eindelijk mijn droomjurkje. Zwart, chique en toch stoer. Tegelijk rees er een nieuw probleem. Zo''n LBD was natuurlijk helemaal leuk en artistiekerig verantwoord, maar ik had nergens zwarte pumps! Het hele circus begon dus weer van voren af aan, compleet met eisenpakket deze keer. Geen nepsuède of dat akelige ''hoogwaardig imitatieleer'' voor mijn poezelige voetjes en ook geen torenhoge hakken want dan zie ik eruit als een giraffe. Een zwalkende giraffe om precies te zijn, want dat was ik even vergeten: ik kan helemaal niet lopen op hakken.

Billenbroekje
En dan natuurlijk ondergoed. Goed ondergoed, want is het niet zo dat je op een bepaalde leeftijd een soort van verplicht bent aan je medemens om er iets corrigerends onder te dragen? In dat geval alvast mijn excuses, die missie is namelijk niet geslaagd. Allereerst schrok ik nogal toen ik het bestelde broekje omhoog hield. Er zaten billen ingenaaid, van die gestikte rondjes waar je achterwerk in moest en die beloofden het voor je te gaan liften. Toen ik het vervolgens aantrok, kon ik de missie al meteen afbreken bij fase één: mijn billen pasten niet binnen de rondjes.

Enfin. We zijn twee weken verder nu. Mijn outfit is compleet. Het was een enerverende periode met weinig slaap, waarbij ik mijn schrijfwerk en al mijn vrienden zwaar heb verwaarloosd, maar ik heb de economie een enorme boost gegeven (Geen dank, Mark), een nieuwe BFF bij Wehkamp en het beeld van een zwart bh''tje dat moederziel alleen in een hoekje van een verlaten opslagloods ligt, heb ik al bijna verdrongen.