Gastcolumn Nathalie Pagie: Spannend

Juni is de Maand van het Spannende Boek: bij uitstek een maand waarin auteurs van thrillers hun zegje kunnen doen. Daarom schreef auteur Nathalie Pagie, die we kennen van De toneelclub en haar nieuwste thriller De campus, een gastcolumn voor Chicklit.nl. Lees en huiver... 

Je hebt spannend en spannend, hoorde ik onlangs in een boekwinkel in het midden van het land. Ik signeerde er mijn nieuwe thriller De campus en vroeg een van de klanten daar, een dame in chique zomerkleding, want het was warm, of ze misschien van spannende boeken hield. Mja, dat deed ze wel, maar, haastte ze zich eraan toe te voegen, je hebt spannend en spannend! Het ene spannend was beslist het andere niet, dat begreep iedereen, en zijzelf was, zo verzekerde ze me, een fan van het ene. Dat ze niet van ‘het andere’ hield, mocht daarmee duidelijk zijn. Vervolgens pakte ze mijn boek van de stapel, bestudeerde ze de cover en las ze de achterflap.
 
In spanning wachtte ik af. Zou mijn boek de test doorstaan en onder het goede soort ‘spannend’ geschaard worden? Of viel ik in de verkeerde categorie en kon ik net zo goed meteen mijn spullen pakken? Zo makkelijk bleek het niet te zijn. De vrouw ging gedegen te werk en liet haar oordeel niet afhangen van de buitenkant alleen. Waarvoor hulde. Vorsend keek ze me aan. ‘Je woont in Nederland, zie ik hier, je schrijft in het Nederlands, waarom dan een verhaal dat zich afspeelt in Canada?’ Daar heb ik een tijdje gestudeerd, ziet u, en de omgeving inspireerde me tot een verhaal. Ze knikte minzaam en bladerde nog eens langzaam door het boek. ‘Het zijn wel korte hoofdstukjes,’ klonk het wat zuur. Dat klopt, zo is mijn stijl, ik houd van verhalen met vaart en daar dragen korte hoofdstukken aan bij.
 
Plots legde ze het boek terug op tafel en stapte kordaat achteruit. ‘Ik denk er nog even over na,’ zei ze, om vervolgens achter een stellingkast te verdwijnen. Jammer, niet gelukt. De twijfel in mijn hoofd nam grote vormen aan. Lag het aan de cover, de setting in Canada, de korte hoofdstukken? Ieder zijn smaak, daar verander je niets aan, maar ik zou zo graag weten waarop deze dame haar keuze baseerde. Wat de doorslag gaf tot aankoop of wegleggen. Erger eigenlijk, want de beslissing was nog niet genomen. Ze dacht er nog even over na. Waarover dan? Wat ging er om in haar hoofd? En bij welke spanning hoorde ik nou? De onzekerheid was haast niet te verdragen. Nauwlettend hield ik haar in de gaten. Ze schreed langs de boekenkasten, haar hoofd iets schuin om de titels te kunnen lezen, en de suède tas stevig om haar schouder geklemd.
 
Toen een andere klant, een enthousiast meisje (gelukkig!), voor mijn tafel kwam staan, was mijn aandacht afgeleid. Ze had De toneelclub gelezen en was benieuwd naar mijn tweede boek. Dat soort gesprekjes zijn fijn en lopen als vanzelf. Ze schreef zelf ook en vroeg me of ik nog tips had. We kletsten even en vlak voor ze vrolijk afscheid nam, een gesigneerde De campus in haar hand, verscheen de strenge dame weer in beeld. Ze pakte een boek van mijn tafel, vouwde het open, legde het voor me neer en gebaarde dat ik er maar iets in moest zetten. Zwijgend voldeed ik aan haar wens en gaf het boek aan haar terug. ‘Veel plezier ermee, mevrouw.' Ze knikte en met een nauwelijks hoorbaar ‘succes gewenst’ verdween ze richting kassa. Pfffff, de opluchting!! Ze was overstag gegaan. Wat de doorslag had gegeven wist ik niet, maar wat maakte het uit? Met deze vorm van onzekerheid kon ik prima leven! Tenminste… even dan: de boekhandelaar vertelde later dat de dame in kwestie had toegezegd me via Facebook te laten weten wat ze van het boek vond. Spannend! 
 

Nathalie Pagie is thrillerschrijver (Meulenhoff Boekerij). Vorig jaar verscheen haar debuut De toneelclub, in mei van dit jaar is De campus uitgekomen en aan thriller drie wordt gewerkt. Nathalie woont met haar gezin in Breda.

→ Nieuwsgierig naar De campus? Op www.nathaliepagie.nl zie je een interview van Omroep Brabant TV, waarin Nathalie vertelt over het boek. Hier zie je ook de beelden van Sarah Bettens (zangeres van K’s Choice) die het eerste exemplaar in ontvangst nam.