Column: Zeurzwetsers

Ik hoef jullie vast niet te vertellen wat een kantoortuin is. Iedereen werkt er tegenwoordig immers, en zo niet dan ben je een vieze vuile bofkont. Naar mijn bescheiden mening zitten er zowel voor- als nadelen aan. Groot nadeel: mensen. Niet allemaal, maar sommigen.

Kenmerken

Een type van de buitencategorie vind ik toch wel de zeurzwetser. Je herkent hem niet meteen, en daarin schuilt ook het gevaar: het kan iedereen zijn, groot of klein, blond of blauw, man, vrouw of genderneutraal. Meestal betreedt hij je habitat vermomd als vriendelijke collega met gewoon een onschuldige vraag. Maar terwijl je bezig bent deze te beantwoorden, slaat hij razendsnel een bruggetje naar een compleet ongerelateerd onderwerp en de hele flikkerse boel escaleert sneller dan jij het woord 'stoel' kunt uitspreken (geeft niks, die pakt hij zelf wel). Gefeliciteerd, het komende uur hoor je elk detail van zijn recente prostaatoperatie. Kijk, er zijn van die dagen dat ik vol kloteklussen zit en met liefde zou kunnen zeggen: doe mij maar een prostaatoperatie met veel details en foto's, maar in de praktijk is dat eigenlijk gewoon nooit.

Seksleven

Waar de mannelijke zeurzwetser nog een klein aanloopje neemt, is dat voor de vrouwelijke variant totaal overbodig. Zij struikelt als het ware over je drempel en gaat in één mondelinge beweging door naar de meest donkere dieptes van haar leven. Voordat jij een slok van je koffie hebt kunnen nemen zit je al bij hoofdstuk 2: gedetailleerde beschrijving van tante Jo's verjaardag en alle aanwezigen; wie achter wiens rug om met een ander had gebridged en waarom ome Sjaak niet was uitgenodigd. En natuurlijk haar seksleven. Altijd weer dat seksleven. Ik weet niet hoe jullie dat doen, maar ik beland altijd in gesprekken over andermans seksleven. 

Bron: Shutterstock

Als het allang te laat is, herken je een zeurzwetser ook nog aan het blokkeren van vluchtroutes. Ze gaan pontificaal in de deuropening staan, sluiten ramen en deuren, of gaan gewoon bovenop je zitten. Vluchten kan niet meer. Ze komen zo dicht in je aura staan dat zowel fysiek als mentaal gegijzeld bent. Nu ik erover nadenk: ze vertonen opvallend veel overeenkomsten met een ontsnapte TBS-er: nooit zelf benaderen, niet in de ogen kijken, direct opsluiten en nooit meer op proefverlof.

Dood door details

De enige optie die je hebt is… niets. Geloof me. Vorige week nog zag ik een collega-slachtoffer dappere pogingen ondernemen de boel te versnellen met een: 'Gelukkig, dan valt het allemaal nog mee!'. Wat er daarna gebeurde durf ik hier met geen toetsenbord te beschrijven. Tegenspraak bij een zeurzwetser is pure automutilatie, elke vorm van positiviteit is olie op zijn kerstboomverbranding. Zijn leven valt namelijk niet mee! Nooit! Het arme slachtoffer kreeg een nieuwe bak ellendige details over zich uitgestort en sindsdien is er nooit meer iets van hem vernomen.

Halleluja

Zelf dacht ik eens redding te hebben gevonden toen er plots een telefoon overging tijdens mijn gijzeling. Halleluja! Met een verontschuldigend gebaar naar de zeurzwetser riep ik, bijna jubelend: 'O, deze moet ik echt even nemen, su-per-dringend'. Toen ik opnam bleek het mijn destijds 5-jarige zoon, die dolenthousiast vertelde dat hij lieveheersbeestjes had gevangen voor in zijn zelfgebouwde lieveheersbeestjeshotel, wat ze allemaal konden en wat hij ze te eten gaf. Waar ik echter niet op had gerekend, was dat de zeurzwetser gewoon bleef staan, en ik de reactie op mijn zoontjes verhaal noodgedwongen moest gieten in termen van budget, vergaderdoelen en benchmarketing. (Pluspunt: hij had die week een 10 voor zijn idioomtoets.)

Lullen

De enige methode waarvan ik vermoed dat hij werkt, is het lik-op-stukbeleid: besluip de zeurzwetser, corner hem, bind hem vast op zijn bureaustoel (draai hem voor de fun nog een paar keer rond), maak hem monddood met duct tape en lullen maar. Uren achter elkaar. Ook al gaat het brandalarm af, valt de schemering in, stoppen de airco's en vertrekt de laatste poetsploeg naar huis: Je lult en je lult en je lult nog een beetje meer. Het vergt veel van je, dat snap ik, maar het zou zomaar kunnen werken. En zo niet, dan gaat die duct tape uiteindelijk wel zijn werk doen.

Nieuwste artikelen

  • Spelen met vuur - Lina Bengtsdotter

  • Hoe ik mijn eigen moord oploste - Kristen Perrin

  • Broer, moordenaar - Ellen Heijmerikx

  • De schandalen - Herman Stevens

  • De storm van ons bestaan - Vanessa Chan

Gerelateerde artikelen

  • Snelwegstress (of: snel weg, stress)

  • Zoektocht naar columniste: de shortlist

  • Column: Zag je die piemel?

  • 9x de leukste chicklits van Nederlandse bodem

  • Recensie: Soapsop

Zoek in artikelen