Frances Ha (DVD) RECENSIE

In Frances Ha volg je de 27-jarige Frances Halladay op haar zoektocht naar liefde en een doel in het leven, in de grote stad New York. Een midtwintiger met de herkenbare vraag: ‘Wat moet en wil ik doen met de rest van mijn leven?’ Ze is een afgestudeerd moderne danseres en het is moeilijk voor haar om een baan te vinden in haar werkveld. Daarnaast heeft ze ook de nodige problemen op het gebied van de liefde. Zo wordt ze door vrienden omschreven als ‘Undateable’. Frances heeft een beste vriendin, Sophie, en de twee zijn onafscheidelijk. Het lijkt wel of de twee een relatie hebben – zonder de seks. Frances omschrijft Sophie dan ook als: ‘dezelfde persoon met ander haar.’

Het verhaal begint met Frances’ vriendje die vraagt of ze bij hem intrekt. Dit resulteert echter in een break-up, omdat Frances aangeeft dat ze hier nog niet aan toe is en dat ze liever bij haar vriendin Sophie blijft wonen. Maar Sophie blijkt hele andere plannen te hebben en verhuist op het moment dat haar een beter appartement aangeboden wordt. Op dat moment staat Frances er alleen voor en moet ze noodgedwongen verhuizen, omdat ze het appartement onmogelijk in haar eentje kan betalen. Meerdere verhuizingen (en mislukkingen op relatie- en werkgebied) volgen in de film en de twee vriendinnen lijken uit elkaar te groeien. Sophie lijkt hard te werken aan haar toekomstplannen, terwijl Frances een beetje in hetzelfde cirkeltje blijft hangen…

Ik vond Frances Ha een leuke film. Een realistische film, met veel herkenbaarheid, in een beetje hetzelfde sfeertje als de TV-serie Girls. Grappig is dan ook dat één van de acteurs van Girls (Adam Driver) een rol in deze film heeft. Girls kent een bepaalde rauwheid, puurheid en realiteit, die ook in deze film terug te vinden zijn. Het is geen verheerlijking van de werkelijkheid, om het zo maar even te zeggen. Dat vind ik zeker een voordeel, omdat je je dan meer met de hoofdpersonen kunt identificeren. Aan de andere kant zorgt deze realistische weergave van de werkelijkheid er ook voor dat er niet zo heel veel gebeurt in de film. Het kabbelt allemaal een beetje voort. Het gaat echter om de kleine geluksmomenten en dat maakte dan ook dat ik me hier niet al te veel aan stoorde.

De gehele film is in zwart-wit gefilmd, als een soort van ode aan de oude Franse films. Ik vond dit leuk, anders dan anders, maar ik irriteerde me er op een gegeven moment ook een beetje aan. De zwart-wit beelden stroken niet echt met de situaties die je ziet op het scherm. De film speelt zich gewoon in het hier en nu af, en ik merk dat ik het toch fijner had gevonden als het in kleur zou zijn geweest.

Over de hoofdpersoon in de film, Frances (Greta Gerwig), ben ik heel positief. Ze is een beetje vreemd, zegt soms awkward dingen, is besluiteloos, undateable en soms ook een beetje naïef. Hierdoor wordt ze een echt karakter van vlees en bloed. Ze zet haar rol overtuigend neer. Soms irriteerde ik me aan haar naïviteit en haar beslissingen in de film en wilde ik haar echt even door elkaar schudden. Het volgende moment steelt ze je hart weer met haar eeuwige optimisme in situaties die verre van ideaal lijken. De scène waarin je haar dansend door de straten van New York ziet gaan vond ik persoonlijk heel leuk. Het duizend-en-een keer sorry zeggen tegen jan en alleman werkte wel een beetje op mijn zenuwen, maar dit geeft aan dat Frances te kampen heeft met een grote mate van onzekerheid, waardoor veel mensen zich waarschijnlijk wel met haar kunnen identificeren. Leuk weetje: Greta Gerwig is het liefje van de regisseur van de film (Noah Baumbach) en ze hebben samen het script voor Frances Ha geschreven.

Deze film, over optimistisch blijven ondanks dat dingen niet altijd lopen zoals je graag zou willen, over kleine ontwikkelingen en geluksmomentjes in een doorsnee leven, is een aanrader voor de liefhebbers van de tv-serie Girls. 

Ben jij fan van Girls en zou je deze film graag willen zien?