Toscaanse bruiloft (BIOS)

De nieuwe Johan Nijenhuis draait in de Nederlandse bioscopen. In mijn optiek zijn dit altijd flauwe, platte films met een handjevol BN’ers (of semi-bekende Nederlanders). Normaliter vind ik het zonde dat er films zoals Verliefd op Ibiza (de vorige hit van Nijenhuis) worden gemaakt. Het is laagdrempelig entertainment voor de doorsnee Nederlander, maar het zorgt er ook voor dat een best grote groep mensen daardoor Nederlandse films veracht omdat het ‘altijd zo plat en ordinair moet’. Dit is natuurlijk verre van waar, maar toch schrikken films als deze soms af en dat is zonde.

Ik vroeg me dus af wat ik van Toscaanse bruiloft kon verwachten. Verliefd op Ibiza wist mij enigszins te entertainen zo nu en dan, maar ik vond het kwalitatief geen goede film. Ook heb ik mij op sommige momenten flink zitten ergeren aan het ontbreken van acteertalent. Al een tijd lang worden de opnames van Toscaanse Bruiloft breed uitgemeten in de pers. Een mooie setting en een leuke cast wisten mij nieuwsgierig te maken en ik had zelfs een sprankje van hoop.

Sanne (Sophie van Oerst) runt samen met haar stiefmoeder Marla (Simone Kleinsma) een trouwlocatie in het prachtige Toscane. De villa wordt verhuurd aan verliefde stelletjes die samen met hun vrienden en familie de mooiste dag van hun leven komen vieren. De catering neemt Sanne’s vader Tom (Ernst Daniël Smid) grotendeels voor zijn rekening. Lisa (Lieke van Lexmond) huurt samen met haar verloofde Bob (Diederik Ebbinge) de villa voor hun bruiloft. Hun familie en close vrienden zijn uiteraard aanwezig. Deze bruiloft zal echter heel wat nasleep hebben en half Toscane op zijn kop zetten…

Het eerste wat mij opviel was dat Nijenhuis volgens mij door het adressenbestand van GTST is gegaan en daar een graai in het (ex)personeelspotje heeft gedaan. Een aantal van de hoofdrollen worden vertolkt door Caroline Spoor, Jan Kooijman, Lieke van Lexmond en Ruud Feltkamp. Dit is echter een observatie, geen waardeoordeel! Het viel mij gewoon op…

Verder is het een mierzoete film die net zo goed Five Weddings and a Funeral had kunnen heten, maar dat mag de pret natuurlijk niet drukken. De outfits (zeker van de dames) waren wat mij betreft jaloersmakend. Maar aan de andere kant; met de figuurtjes die de meiden hebben zou zelfs een jute zak nog staan. De humor was soms ietwat flauw en/of plat, maar minder erg/vaak dan ik verwacht had. Ook het overdreven acteerwerk van een aantal van de castleden paste wat mij betreft nog grotendeels in het plaatje. Daarbij wil ik wel graag vermelden dat een hoop mensen, als ze een bekakt accent opzetten, de plank flink mis slaan. Zo ook af en toe in Toscaanse bruiloft. De muziek zorgde dat de film nét dat beetje extra kreeg.

Ik vond Simone Kleinsma, Ernst Daniël Smid en Dirk Zeelenberg erg goed gecast. Alhoewel ik normaal gesproken Martine Sandifort erg goed vind, had ik bij deze rol toch mijn twijfels. Ik vond het erg dik aangezet en eigenlijk vond ik dit een beetje zonde. Zij is bekend van satire en persiflages, maar in een film waar de rest wellicht ietwat ‘out there’ is maar verder redelijk normaal acteert valt zij een beetje buiten de boot. Ernst Daniël Smid heeft met Toscaanse bruiloft een mooi acteerdebuut neergezet.

Geweldig waren de scènes met Jan Kooijman. Nijenhuis lijkt er een sport van gemaakt te hebben om zoveel mogelijk shots van het lichaam van Jan te maken. In het begin van de film lijken hij en Sophie van Oerst over de dansvloer te zweven. Ze dartelen in de rondte en op het moment dat Jan met zijn ene been een grote pas naar voren doet en zijn andere been laat staan krijgen we een shot van de billen die menig vrouw mooie dromen bezorgen… Ok als hij in een gevecht een schrammetje op zijn borst heeft word je als kijker beloond met een heerlijke close-up. Juist omdat het zo ontzettend opvallend en overdreven is, was het grappig (en natuurlijk allesbehalve vervelend om te aanschouwen).

Ik ben geen groot fan van het werk van Nijenhuis, maar toch vond ik Toscaanse bruiloft een aangename verrassing en een vermakelijke film. Dit onder andere door een combinatie van de cast, de mooie setting en de heerlijke muziek. Waar ik twijfelde tussen 3 of 4 hartjes ga ik voor 4. Kwalitatief had ik wellicht voor 3 gekozen, maar voor een film uit dit genre vind ik dat Toscaanse bruiloft 4 hartjes verdient.

Ons oordeel:


Ga jij naar de bioscoop voor Toscaanse bruiloft?