Meisje met negen pruiken (DVD) RECENSIE

Ik ben altijd al nieuwsgierig geweest naar het boek Meisje met negen pruiken, de autobiografische roman van Sophie van der Stap, maar toch heb ik het tot op heden nog steeds niet gelezen. Ik heb er wel veel goede verhalen over gehoord en dus, toen ik zag dat het boek verfilmd was, heb ik me aan de verfilming ervan gewaagd. Een vergelijking met het boek kan ik dus helaas niet maken.

Meisje met negen pruiken (Heute bin ich blond) is de Duitse verfilming van het boek van Sophie van der Stap. Het gaat over Sophie, een jonge meid (21 jaar), die te horen krijgt dat ze een zeer agressieve vorm van kanker heeft. Ze gaat de strijd met de ziekte aan, maar de diagnose is niet rooskleurig. Het percentage mensen dat met deze vorm van kanker overleeft is gemiddeld slechts 15%. Toch laat Sophie zich niet uit het veld slaan. Ze staat vol in het leven en is niet van plan om dit door haar ziekte op te geven. Zeker niet gezien de kans groot is dat haar leven van korte duur zal zijn. Sophie wil doorgaan en ‘genieten’ van de tijd die ze nog heeft. Als ze kaal wordt en genoodzaakt is een pruik te dragen, wordt ze depressief van het selectieve en oubollige aanbod ervan. ‘Ik lijk wel een Playmobil poppetje’, zegt ze als ze zo’n ouderwets model past. Als haar beste vriendin de lelijke pruik ziet, besluit ze Sophie mee te nemen naar een pruikenwinkel in het centrum om een mooi exemplaar uit te kiezen. Wat begint als ‘voor de gein’ een aantal verschillende pruiken passen, eindigt in het aanschaffen van meerdere exemplaren. Bij elke pruik hoort een verschillend karakter en Sophies stemming bepaalt wie zij die dag is; Sophie, Blondie, Sue… Ze houdt een blog bij over haar ziekte en hoe ze (alle verschillende karakters) hiermee omgaat, wat het begin van haar schrijverscarrière blijkt…

Om heel eerlijk te zijn had ik verwacht dat de film me wat meer zou grijpen, zou ontroeren. Ze hebben met opzet geen cliché ziekenhuisfilm willen maken, maar juist een wat meer luchtige film (voor zover dat gaat met kanker als onderwerp). Toch had ik wel wat meer emotie in het verhaal verwacht. En dan niet zozeer in de vorm van zielige ziekenhuisscènes of huilende mensen, maar meer in de zin van wat meer betrokkenheid bij de karakters. Ik weet niet of het kwam omdat de Duitse taal voor een barrière zorgde bij mij, maar de karakters kwamen niet altijd oprecht en echt op me over. Soms zelfs een beetje gekunsteld. En echtheid en oprechtheid is voor een film als dit, met een hoofdpersonage als Sophie, in mijn ogen toch wel heel erg belangrijk.
Er is echter één scène in de film die me wel aangreep en dat is het moment dat Sophie besloten heeft haar haren af te scheren en haar kale hoofd zorgt voor starende blikken van mensen. ‘Nu is het echt, nu weet iedereen wat ik heb.’ Toen moest ik wel even een traantje wegpinken.

De manier waarop Sophie met haar ziekte omgaat kent twee kanten. Aan de ene kant zou je zeggen dat wat ze doet - het door blijven feesten, daten, lachen - een soort vluchtgedrag is, het niet onder ogen willen zien van de waarheid. Aan de andere kant ziet ze juist wel de waarheid onder ogen en probeert ze van het korte leven dat ze denkt nog te hebben het beste te maken, te genieten van het moment, het hier en nu. Dat haar keuzes niet altijd het beste zijn voor haar behandeling moge duidelijk zijn. Toch vind ik het knap en dapper hoe ze ermee omgaat en dat ze niet bij de pakken neer gaat zitten. Ik denk dat haar vechtersmentaliteit haar een heel eind geholpen heeft.

De pruiken spelen een belangrijke rol in de strijd die Sophie voert. Ze heeft een pruik - met een bijbehorend karakter - voor elke stemming, elke gemoedstoestand, die haar er echt doorheen gesleept hebben. Toch vind ik dat dit duidelijker uit de film naar voren had moeten komen, dat er meer nadruk op had moeten liggen. Nu worden de karakters gedeeltelijk geïntroduceerd door middel van voice-overs en zie je dat ze altijd haar Sue-pruik op heeft als ze behandeld wordt of voor de uitslag naar de dokter gaat. Ze hadden hier in mijn ogen meer mee kunnen en moeten doen.

Ik denk zeker dat Meisje met negen pruiken een verhaal is dat een verfilming waard is. Ik vraag me alleen af of deze film het boek wel eer aan doet. Ik vind het in ieder geval geen aanrader.

Vind jij de verfilming van Meisje met negen pruiken goed?