Recensie: Het Diner (DVD) RECENSIE

Het Diner, de roman uit 2009 van Herman Koch, werd een wereldwijd succes en verscheen zelfs op de negende plek van de New York Times bestsellerlijst. Logisch dus dat de gelijknamige film die eind 2013 uitkwam hoge verwachtingen opriep. En eigenlijk dus ook te verwachten dat de filmversie van het bekende verhaal maar moeilijk aan die verwachtingen kon voldoen. Nederlandse filmcritici waren dan ook geen van allen echt lovend over de filmadaptie van Menno Meyjes. Ik heb het boek zelf niet gelezen, maar ik geloof de critici graag als ze zeggen dat dit een typisch gevalletje van “het boek is beter dan de film” is.

Voor wie net als ik nog niet bekend was met het verhaal: twee koppels ontmoeten elkaar in een Amsterdams restaurant om de criminele activiteiten van hun zoons te bespreken. Hoewel de vier er aan het begin van het verhaal nog omheen draaien door over koetjes en kalfjes te praten, wordt de harde waarheid langzaam duidelijk. De twee zoons hebben iets ergs op hun geweten en de tafelgasten proberen ieder op hun eigen manier een oplossing te vinden. Het verhaal wordt verteld vanuit Paul, de vader van één van de jongens. Als kijker word je meegetrokken in zijn belevingswereld en gedachten, waardoor je de situatie echt vanuit zijn perspectief bekijkt.

Wat Het Diner een boeiende film maakt, is dat je aan het begin geen idee hebt hoeveel de andere drie ouders precies weten en hoe ze over de situatie denken. Ook weet je nog niet precies wat de kinderen hebben uitgespookt. Hoofdpersoon Paul weet alles, maar ook hij kan alleen maar gissen hoeveel zijn tafelgenoten weten. Zo redeneert hij aan het begin: “Serge weet duidelijk meer, anders zouden we hier niet zitten. Babette weet ook iets, anders huilde ze niet. Maar arme Claire, die weet niets. En ik, ik weet helaas alles.” Als je als kijker geleidelijk aan steeds meer te weten komt blijkt echter dat Paul er wel eens naast kan zitten.

Doordat je als kijker steeds iets meer te weten komt, maar er ook steeds iets te raden overblijft, blijft de film boeien. Maar er wordt teveel gebruikgemaakt van flashbacks en van perspectief gewisseld om de kijker echt op het puntje van zijn stoel te houden. De achterliggende thema’s die worden aangesneden – morele vraagstukken als hoe ver ga je om je kind te beschermen en in hoeverre ben je verantwoordelijk voor het gedrag van je kind? – blijven op de achtergrond en worden niet verder uitgediept. Dat vond ik jammer, want Het Diner zet wel degelijk een goede schets van de hedendaagse tijd neer, maar is net niet diepgaand genoeg om je echt aan het denken te zetten. De film was daarnaast vrij abrupt afgelopen. Voor mijn gevoel was het verhaal nog niet af.

De filmversie van Het Diner wordt dus nooit op-het-puntje-van-je-stoel spannend, maar is wel een onderhoudende psychologische thriller. Jammer dat het einde zo abrupt is en dat de ouderlijke dilemma’s niet verder worden uitgewerkt. De monologen van hoofdpersoon Paul, waarin zijn dubieuze morele standaarden naar voren komen, zijn boeiend en maken mij toch wel benieuwd naar het boek. Dat zal ik naar aanleiding van de film zeker gaan lezen en waarschijnlijk zal ik dan ook zeggen dat het boek beter is dan de film.

Vond jij het boek ook beter dan de film?