Recensie: Knielen op een bed violen RECENSIE

Hans en Margje Sievez leiden een gelukkig leven met hun gezin en runnen samen een kwekerij. Ze werken hard en zijn dolverliefd op elkaar en zijn hun gezin aan het uitbreiden. Dan staat op een dag Jozef Mieras in de kwekerij. Hij en Hans kennen elkaar uit het verleden. Mieras vertelt Hans over God en dat breng bij Hans herinneringen terug aan zijn streng gelovige opvoeding. Langzaam maar zeker weet het strenge geloof zijn weg weer te vinden in het leven van Hans en als hij ook nog een diepreligieuze ervaring ondergaat weet hij zeker dat hij direct contact met God heeft gehad. Zijn leven komt steeds meer in het teken te staan van het strenge protestantse geloof en zorgt voor een kloof tussen hem en zijn gezin. Margje houdt zielsveel van hem en vindt het moeilijk om te zien en te begrijpen dat ze Hans steeds meer kwijtraakt.

Tijdens het kijken kom je er al snel achter dat een groot deel van het boek, namelijk de jeugd van Hans, is weggelaten. Natuurlijk moeten er bij een dik boek keuzes gemaakt worden. Maar het weglaten van dit belangrijk deel zorgt al snel voor twijfels. Want komt de overgang van Hans zijn gevoelens over het geloof wel geloofwaardig over? Met kleine, korte flashbacks krijg je een twijfelachtige indruk wat Hans in het verleden heeft meegemaakt en hoe streng gelovig zijn vader was. Op basis van deze korte fragmenten moet het geloofwaardig overkomen hoe Hans steeds verder verstrikt raakt in het strenge protestantse geloof. En na enige twijfels in het begin, kan de conclusie getrokken worden dat dat zeker is gelukt.

Dit wordt mede bereikt door de sterke karakters. Hans Sievez wordt gespeeld door Barry Atsma. Zonder veel woorden te gebruiken zet Atsma zijn rol zo overtuigend neer, dat je er tijdens een aantal scenes stil van wordt. Anders dan in het boek, zijn er ook een paar momenten van humor verwerkt in de film, wat het loodzware onderwerp iets verlicht.

Margje wordt gespeeld door Noortje Herlaar en was een genot om naar te kijken. Ze laat de Margje uit het boek tot leven komen door haar humor en overtuigende diepe liefde voor Hans en de angst om hem te verliezen aan deze sekte. Aan het einde van de film benadrukt ze dat met een zin die zich nog dagen in je hoofd zich afspeelt als je denkt aan deze film: ‘Tussen je vader en mij was het altijd goed’.

De rol van Jozef Mieras in de film was minder duidelijk. Ze kennen elkaar uit het verleden, maar hun relatie wordt niet verduidelijkt en waarom ze elkaar in eerste instantie niet vriendelijker begroeten terwijl ze elkaar al kennen komt wat vreemd over. Dat punt had beter gekund.

Knielen op een bed violen is niet alleen een tragisch verhaal over het strenge geloof en de invloed dat het heeft op het gezinsleven. Maar ook een bijzonder aangrijpend liefdesverhaal. Niet beter dan het boek, maar een knappe, indrukwekkende verfilming is het zeker.