Recensie: Er ist wieder da RECENSIE

Er ist wieder da: de Führer is na zeventig jaar weer terug. Hij wordt wakker in een Berlijnse woonwijk en niets is zoals hij het in 1945 heeft achtergelaten. De oorlog is overduidelijk voorbij en er is veel veranderd. De Duitse samenleving is ontzettend multicultureel en voor Hitler is niets meer zoals het was. Behalve zijn ideeën. En die durft hij overal te verkondigen. Hierdoor wordt hij ontdekt door een televisiemaker die op het punt staat zijn baan te verliezen. Door hem verkrijgt Hitler een hele nieuwe carrière op internet en tv want hij wordt gezien als een fantastische komediant. 

Zo grappig als de grappen van ‘komediant’ Hitler zouden moeten zijn, zo slecht vond ik ze. Hoewel ik best sceptisch tegenover het idee van een film over de wederopstanding van Hitler stond, was ik erg benieuwd naar de film door de goede recensies. Zo beloofden velen dat het een dolkomische film zou zijn, maar een poging tot het maken van een komedie is volgens mij finaal mislukt. 

Zo vond ik verscheidene scènes veel te grof, waaronder die met de hond! En grof is in dit geval zeker geen understatement (pas op: spoiler alert.) Wanneer Hitler in een grasveld staat met een hond en de hond aan zijn jas hangt, geeft hij de hond een fikse trap (niet grappig) en schiet hij de hond daarna in koelen bloede dood (hélemaal niet grappig), vervolgens haalt Hitler de dode hond later in de auto tevoorschijn en dient deze voor hem als een soort handpop (écht niet grappig). Nee, hiermee behaalden de filmmakers geen punten. 

Ook is een groep Duitse jongeren te zien die gek zijn op hun vaderland en één jongen die een anti-nazi jas draagt. Hitler jut de jongeren op en ze beginnen allemaal in te rammen op de jongen met de nazi-jas. Hoewel mensen vandaag de dag helaas nog altijd in elkaar worden geslagen om hun opvattingen, vond ik het helemaal niet gepast dat Hitler de jongeren opjaagde en deze beelden in de ‘komedie’ te zien waren. Lachen kon ik er namelijk niet om. 

Hoewel de film, eerlijk is eerlijk, wel een paar momenten had waarop ik een heel klein beetje gniffelde, vond ik de poging om een komedie te maken erg mislukt. Misschien dat het Duitse publiek er smakelijker om kon lachen dan ik, aangezien veel grappen alleen lollig waren voor hen die de Duitse taal beheersen en veel grappen hun charme verloren in het vertaalproces. 

Oké, de film was niet helemaal slecht. Alleen de verhaallijn was dat. De film zelf kende ook nog wat goede punten. Zo werd er wel goed geacteerd! Fabian Busch deed het goed als Fabian Sawatzki, de man die op het nippertje na werd ontslagen bij de tv. Maar de bonuspunten gaan toch echt naar Oliver Masucci die het heel goed deed als Hitler. Zijn acteerwerk was on point en ook zijn getransformeerde uiterlijk zette een goede Hitler neer.