Recensie: Where hope grows RECENSIE

Calvin Campbell (Kristoffer Polaha) is een voormalig professioneel honkballer die het nu als alleenstaande vader moet zien te redden. Hij is na zijn kortstondige honkbalcarrière werkloos en brengt zijn dagen vooral door met vrienden in de kroeg en het opvoeden van zijn 17-jarige dochter Katie (McKaley Miller). Tijdens één van zijn bezoekjes aan de lokale supermarkt leert Calvin winkelbediende Produce (David DeSanctis) kennen. Hij heeft downsyndroom, weet alles over groente en fruit en heeft de neiging zijn klanten te begroeten met een knuffel.

Na enkele ontmoetingen en gesprekken in de supermarkt, besluit Calvin Produce uit te nodigen voor wat honkballessen. Ook leert hij dat Produce fervent kerkganger is en hoewel Calvin hier eerst niets van moet hebben, besluiten hij en Katie toch te gaan kijken bij een uitvoering van Produce met het kerkkoor. Hun vriendschap wordt sterker en Calvin besluit langzaam zijn leven weer op te pakken. Hij gaat naar de Anonieme Alcoholisten waar hij de aantrekkelijke Amy (Brooke Burns) ontmoet en krijgt een baan aangeboden. Het leven lacht hem weer toe. Tijdens een uitje lijkt het nog even helemaal mis te gaan, maar uiteindelijk blijkt dat de vriendschap tussen Calvin en Produce er één voor eeuwig is.

Eerlijk is eerlijk, de aantrekkingskracht van Where hope grows ligt eigenlijk compleet bij de aandoenlijke Produce. Hij is vrolijk en ontwapenend én een beetje bijdehand. Het stigma dat mensen met downsyndroom niet al te snugger zijn wordt in deze film compleet weggenomen. Wel wordt duidelijk dat het overleven in de normale wereld voor iemand met downsyndroom echt niet altijd gemakkelijk is.

De vriendschap tussen Calvin en Produce zou in real life zeer onwaarschijnlijk zijn en ook in de film lukte het niet om dit natuurlijk en geloofwaardig over te laten komen. Het is een beetje geforceerd, evenals de rest van het plot. Het start en eindigt sterk, maar daartussenin rammelt het nogal, heeft weinig échte inhoud en neigt zelfs een beetje naar de hak op de tak. Ondanks dat het verhaal van Where hope grows dus niet zoveel om het lijf heeft, zal het je nog lang bijblijven. Het zet aan tot nadenken over vriendschap, het leven en vooral over hoop. Een prestatie die vooral door David DeSanctis komt. Hij heeft zichzelf als acteur met downsyndroom echt op de kaart gezet!