Recensie: Baas in eigen bos 4 RECENSIE

Het hert Elliot en de beer Boog zijn terug in Open Season: Scared Silly (Nederlands: Baas In Eigen Bos 4). Na het eerste deel uit 2006 zijn we inmiddels aangekomen bij het vierde verhaal in het dorp Timberline. Hier vertelt Elliot aan zijn bosvrienden het angstaanjagende verhaal van de Walgelijke Wampus Weerwolf die in de bossen ronddwaalt.

Zijn berenvriend Boog is - net als voor veel andere dingen - doodsbang en Elliot besluit zijn vriend van zijn angsten af te helpen door een verkleedpartij. Alleen komt de gemene jager uit de allereerste film, Shaw, in aanraking met de wolf en heropent het jachtseizoen. Elliot en zijn honden-, ganzen- en hertenvrienden moeten samen met Boog de weerwolf zien te vinden voor Shaw het jachtseizoen gebruikt om niet alleen op de wolf te jagen. 

Met een groep vrolijk geanimeerde dieren kan je natuurlijk eeuwig nieuwe verhalen verzinnen. Dat dachten de makers van Open Season waarschijnlijk ook toen ze hun vertrouwde tamme beer in een nieuw avontuur stortten. De film vergeet de chronologie, want het huwelijk van Elliot en Giselle lijkt in deze film nooit plaats te hebben gevonden. Hoewel de voorgaande delen allemaal een cijfer kregen, werd in de Engelse versie voor de titel “Scared Silly” gekozen.

Dat “scared” komt terug in de spannende spookachtige verhalen over de weerwolf die door de Dode Beren Kloof dwaalt. Het zwart-wit verhaal aan het begin zal de kleintjes even in spanning houden, maar gelukkig voor hen lost de film alles op met humor: in een noodsituatie danst hert Elliot zich wel uit het gevaar!

Deze humor is wat de formule lijkt te zijn voor de hele Open Season-serie. Zo populair als Ice Age werd de film nooit, maar voor fans van diezelfde film was het eerste deel zeker geslaagd. Een tweede deel haalt het nooit bij het eerste en bij de niet zeer geslaagde derde film vraag je je af of ze niet eens moeten stoppen, maar hoe zit het dan met het vierde deel? In ieder geval is het beter dan het vorige deel en lijkt de film weer meer humor te hebben gevonden.

Alleen het niveau van de humor ligt laag. Waar het concept Open Season nog best een familie-gehalte had, is Scared Silly meer een film om bij te fronsen voor de ouders. De grappen liggen voornamelijk in het gebied van poep- en kontgrappen. De andere grappen zijn vrij cliché, bijvoorbeeld Elliot die met zijn drie vingers een high five wil geven, “maar in mijn geval is dat natuurlijk een high drie!” De kleintjes kunnen er waarschijnlijk om lachen, maar als je ouder bent dan 6 wordt het te flauw. 

De humor die wel weer te waarderen is voor de ouders of oudere broers/zussen van de jonge kijkers, zijn de uitspraken van de teckel genaamd Mr. Weenie. Met zijn Duitse accent en blauwe truitje is hij enorm grappig. Vanwege de Duitse verwijzingen zijn die grappen helaas weer te lastig voor kleine kinderen om te begrijpen. 

Van de stemacteur van Mr.Weenie zien we nog wat meer in het regisseursprofiel van David Feiss, hij nam namelijk naast de teckel ook de rol van Elliot op zich. Dit omdat de stemacteurs sinds de vorige film zijn gewisseld. Hier heb ik echter niet zoveel van gemerkt, vanwege een switch van de Engelse naar de Nederlandse versie na ongeveer tien minuten.

De originele versie van een film is in de meeste gevallen het leukste, maar helaas was de ondertiteling op de DVD slecht gedaan. Er werden maar halve zinnen vertaald en snel gesproken zinnen werden overgeslagen waardoor je geen goed verhaal kon halen uit de ondertiteling. Om toch relaxt te kijken dan maar de Nederlandse ondertiteling, die wel een grappig liedje in het Engels liet. Daarbij kwam dan plots een aantal seconden een Arabisch-ogende ondertiteling langs. Misschien was de film een beetje in de war door het Duitse accent van Mr. Weenie? 

Zo’n storing is toch wel jammer, al gaan de meeste kids waarschijnlijk wel voor de Nederlands gesproken versie. Achteraf is er voor de volwassenen nog de toevoeging van het eerdergenoemde regisseursprofiel en audiocommentaar van regisseur David Feiss en schrijver Carlos Kotkin. Ook altijd handig: een supersnelle samenvatting als je geen zin hebt om de hele film te kijken.

Waarom je dan een DVD zou kopen is wel weer de vraag, dus op de behind the scenes na zijn de extra’s niet geheel nodig. Want waar de film het vooral van moet hebben, is de animatie. Die is zoals we gewend zijn heel mooi gedaan. De dieren zijn leuker om naar te kijken dan de mensen, maar toch hebben ze allemaal karakteristieke uitdrukkingen. De vacht van Boog blijft nog even knuffelbaar en als je de film dan toch niks vindt, kun je je nog vergapen aan de goede 3D-animatie. 

Want verder mag Baas In Eigen Bos 4 dan wel beter zijn dan de vorige, door de mislukte ondertiteling, het ontbreken van verhaallijnen uit eerdere delen en flauwe poepgrappen haalt deel vier het nooit meer bij het eerste deel. De mooi geanimeerde film is waarschijnlijk wel vermakelijk voor de 6-jarigen, maar mogelijk niet voor de gehele familie.