Recensie: Racing Extinction RECENSIE

“The whole world is singing, but we’ve stopped listening”. Racing Extinction is een documentaire van Discovery Channel met als thema het uitsterven van de diersoorten. Deze documentaire, welke een Oscar heeft gewonnen, heeft als doel om mensen te laten zien hoe snel dit proces van uitsterven gaat en om mensen ervan te overtuigen dat zij er iets aan kunnen doen. Eén persoon kan, volgens de makers van Racing Extinction, het verschil maken.

Het is duidelijk dat ‘Racing Extinction’ afkomstig is van Discovery Channel. De manier waarop ze alles beschrijven en laten zien is sensationeel te noemen en voelt voor de kijker vaak wat ‘over the top’. De makers willen je laten zien hoe mooi de natuur is. Ook willen ze je achterlaten met een rottig schuldgevoel en je manipuleren om te veranderen. Je voelt hoe ze jou willen beïnvloeden. Ze spelen in op jouw gevoel. Alhoewel ik mij daar soms aan kan storen, is het in dit geval niet erg. Want wat je ziet op het scherm is echt. Dit zijn dingen die dagelijks gebeuren. Zo is te zien hoe haaien uit de oceaan worden gehaald. De vinnen van deze haaien worden afgesneden, want haaienvinnensoep is schijnbaar erg populair in China. Vervolgens worden de haaien teruggegooid in de oceaan. Nu zie ik je denken: “Een haai kan toch helemaal niet zwemmen zonder vinnen?”. Precies. Dat kan een haai inderdaad niet. Momenten zoals deze maken dat Racing Extinction je raakt in het hart.

Het meest indrukwekkende aan deze documentaire is hoe de makers een duidelijk contrast laten zien. We zien een prachtige manta zwemmen door het water en vervolgens zien we hoe vissers in Indonesië de manta aan stukken snijden voor de handel. Een schattige kikker komt in beeld, waarna wordt verteld dat dit nog maar de enige kikker is van deze soort. Aangezien er naast documentairemakers ook activisten meewerken aan deze docu, blijft het niet bij het tonen van beelden. Dromen worden omgezet in acties, in daden. Want in deze documentaire wordt ook heel duidelijk dat men in veel landen weinig keuze heeft. Zo leven alle bewoners van het eiland in Indonesië van de handel van manta’s. Het is de enige inkomstenbron. Wat moeten zij doen wanneer zij hier niet meer op mogen jagen? Hoe voeden deze vaders en moeders de monden van hun kinderen? De kracht van de documentaire is daarom ook dat zij deze mensen opzoeken en ze helpen om te veranderen. Er wordt gedacht in oplossingen. Een visserscultuur wordt een toerismecultuur en zo zijn de manta’s nog altijd de enige inkomstenbron van deze mensen, zonder dat ze deze moeten doden.

Het enige nadeel van deze documentaire is dat het in wil gaan op veel verschillende oorzaken van het uitsterven van diersoorten. Allerlei voorbeelden uit de dagelijkse praktijk van over de hele wereld worden getoond. Dit zorgt ervoor dat er soms te veel van de ‘hak op de tak wordt gesprongen’. Veel verschillende onderwerpen komen in hoog tempo aan bod, waardoor de kijker kan blijven zitten met vragen of behoefte aan meer diepgang.

De conclusie: Racing Extinction is treurig, indrukwekkend, aangrijpend, ontroerend en krachtig tegelijkertijd. Na 88 minuten is de kijker volledig overtuigd: Eén persoon kan het verschil maken!