Recensie: Kubo en het Magische Zwaard RECENSIE

Kubo en het Magische Zwaard is een productie van LAIKA Entertainment, een relatief onbekende animatiestudio die desondanks al een goed cv heeft opgebouwd met bekende films als Coraline.

Het verhaal gaat over Kubo, een eenogige jongen die samen met zijn moeder aan de rand van een klein dorp woont. Zijn moeder verkeert het grootste gedeelte van de dag in een neerslachtige verloren staat, waardoor Kubo zorg voor haar moet dragen. Daarbij komt ook nog eens dat zowel Kubo als zijn moeder over een flinke dosis magie bevatten. Kubo vertelt deze magische verhalen in het dorp en met zijn magische gitaar brengt hij zijn origamikunsten tot leven. Het papier voert een waar toneelstuk uit met Kubo's stem als voice-over. Er is alleen één ding: voor het donker moet hij thuis zijn. Wanneer dit niet gebeurt zullen de kwade geesten hem vinden en zal Kubo de magische wapenuitrusting van zijn vader moeten vinden om te overleven.

LAIKA Entertainment staat bekend om hun stop-motionanimatie. Ook Kubo en het Magische Zwaard is zo'n film. Prachtig vormgegeven en ondersteund door muziek dat de melodie ontleend aan "While My Guitar Gently Weeps", geschreven door George Harrison van The Beatles.

Het verhaal heeft een chronologisch verloop en al gauw wordt duidelijk dat het verhaal draait om een familievete van een nogal aparte familie die zich verdeelt in Goed en Kwaad. Kubo is een klassiek avonturenverhaal: een jonge held die noodgedwongen zal moeten strijden, een mentor die hem onder zijn hoede neemt, een beetje magie en het ontdekken van zijn eigen krachten.

De karakters zorgen ervoor dat het verhaal pas echt tot stand komt. Zij bevatten een bepaalde dosis (sarcastische) humor die het zwaarmoedige verhaal opliften. De sidekicks van Kubo, Monkey en Beetle, maken het pas echt het kijken waard. De geheimen die ze elk met zich meedragen zorgt voor nog wat extra spanning.

Herinneringen zijn krachtig; dat is de boodschap. En deze 'herinneringen' zijn het gehele verhaal belangrijk. Ze spelen een grote rol bij de ontknoping van het verhaal, dat overigens geen groot spektakel is, maar eerder een snelle oplossing. Dat had, wat mij betreft, ook wel iets beter uitgewerkt kunnen worden. Maar de boodschap komt over.

Als de film is afgelopen; wees niet getreurd. Blijf bij de aftiteling vooral nog even zitten! Op het eind lichten de makers een tipje van de sluier en laten ze zien hoe zij in de studio te werk zijn gegaan. Dat levert mooie beelden op en zet de film in een heel ander perspectief.