Recensie: Surf's Up 2 RECENSIE

Nadat surfer Cody Maverick tweede werd tijdens de Big Z Memorial een aantal jaren geleden, is hij een surfschool begonnen met Lani. Wanneer opeens de leden van de Hang 5, een groepje beroemde surfers, opdagen om op zoek te gaan naar de meest legendarische surfplek ooit en om een vervanger uit te kiezen voor één van de leden, laat de pinguïn zich al snel overhalen om mee op avontuur te gaan.

Zowel Cody, Lani en Chicken Joe als Tank Evans zijn opnieuw van de partij tijdens de tweede film over de surfavonturen van de pinguïns van Pen Gu eiland. Het vreemde aan deze film is dat hoofdpersonage Cody al zijn idealen uit de eerst film compleet lijkt te zijn vergeten. Hij wil niet meer gewoon surfen, maar niks lijkt hem cooler dan deel uitmaken van het groepje rondom de idolen uit zijn kindertijd. Het verleden is eensklaps uitgewist en de pinguïn heeft dus plots een nieuwe grote droom: lid zijn van de Hang 5. Dat gegeven doet even de wenkbrauwen fronsen. Dachten ze bij de filmstudio dat na 10 jaar iedereen de verhaallijn uit de eerste film wel vergeten zou zijn? Het lijkt er sterk op. Niet dat Surf's Up 2 niet vermakelijk is. De film bevat zeker de nodige humor, al wordt het niveau van z'n voorganger nooit gehaald. Dat is deels te wijten aan het feit dat de makers erop rekenen dat de kijkers de 'inside jokes' over de World Wrestling Entertainment (WWE) vatten. Een aantal beroemdheden uit de stal van de WWE, een Amerikaans mediabedrijf dat zich heeft gespecialiseerd in worstelen, neemt immers de stemmen van de Hang 5 op zich. Wie weet wie Vince McMahon, John Cena en Saraya-Jade Bevis zijn, kan de referenties vast smaken. Aan alle anderen gaan die grapjes wellicht onopgemerkt voorbij.

Gelukkig is het werk dat de stemacteurs leveren redelijk goed. De WWE-beroemdheden presteren zelfs beter dan invallers Jeremy Shada en Melissa Sturm, het duo dat instaat voor de stemmen van Cody en Lani. De originele acteurs Shia LaBeouf en Zoey Deshanel zijn immers niet meer van de partij in dit vervolg en het inzetten van de WWE lijkt dat te moeten compenseren. De stemmen passen goed bij de personages en het geheel komt tot z'n recht. Chicken Joe, in beide films ingesproken door Jon Heder, blijft een grote amusementswaarde hebben doorheen de film. De absurde haan is zowel heerlijk om naar te kijken als om naar te luisteren.

Voorganger Surf's Up was een uitstekende mockumentary, een parodie op documentaires, waarin een blik achter de schermen van het WK surfen werd gegeven. Aan het begin van de film keert sportzender SPEN terug naar Cody om te kijken hoe het met hem gaat. Surf's Up 2 moet het echter meer hebben van het avontuur dan van de aparte stijl die de eerste film zo geweldig maakte. Een groot deel van de film speelt zich bovendien niet af op het strand, maar onder andere in de woestijn en heeft een zeker Indiana Jones gehalte. Om eerlijk te zijn, blijft het echte surfen ook best beperkt voor een film over surfers. Het zit er zeker nog in, echter niet zo uitgesproken. Surf's Up 2 – Wavemania gooit het over een andere boeg en zet in op de onderneming van de Hang 5 om de mysterieuze surfplek The Trenches te vinden.

De extra's op de dvd zijn een pluspunt. De WWE-sterren mogen vertellen over hun personages. Er wordt een kijkje achter de schermen gegeven en er is een onderdeel gewijd aan het tekenen van de verschillende figuurtjes uit de film. Het is allemaal niet uiterst spectaculair, maar biedt wel wat meerwaarde aan de fans van de animatiefilm en de WWE.

Surf's Up 2 – Wavemania kan helaas niet tippen aan de eerste film, maar is toch amusant om naar te kijken. Het is een fijn tussendoortje. Cody en co zorgen voor het nodige entertainment en de film bevat genoeg leuke momenten om kijkplezier te garanderen.