Recensie: Tonio RECENSIE

Op 23 mei 2010 fietst de 21-jarige Tonio na een avondje stappen in Amsterdam naar huis. Het noodlot treft hem op deze vroege ochtend; hij wordt aangereden. Hij belandt op de intensive care en hier zien zijn ouders hoe hun enige zoon aan zijn verwondingen overlijdt. De dood van hun Tonio laat een ondraaglijke pijn achter bij zijn ouders. Ze rouwen, maar moeten voorkomen dat ze niet aan dit verdriet onder gaan. Tonio is gebaseerd op de gelijknamige roman van A.F.Th. van der Heijden.

Pierre Bokma en Rifka Lodeizen, de acteurs die de ouders van Tonio spelen, weten beiden ontzettend goed hoe ze twee gebroken mensen moeten neerzetten. De wanhoop is voelbaar, aanstekelijk bijna. De pijn van de ouders is zo intens. Adri en Mirjam gaan anders om met hun verdriet, maar voor beiden is de pijn ondraaglijk. Je ziet twee verwoeste mensen die het bijna niet kunnen opbrengen om door te gaan met hun leven.

De onmacht is duidelijk voelbaar. Hun zoon is dood. Ze zullen hem nooit weer zien, nooit meer vasthouden. Mirjam kan alleen nog maar in de foetushouding huilen en schreeuwen, terwijl Adri zijn troost zoekt bij de fles. Ondertussen probeert hij de laatste weken van zijn zoon tot op het detail te ontcijferen. Wie was die Jenny van wie hij foto's had gemaakt? En waarom waren hij en Jenny niet meer samen naar Paradiso gegaan? En waarom fietste zijn zoon langs de Stadhouderskade? Adri kan het maar niet loslaten.  

De rouw van Tonio's ouders wordt afgewisseld moet zoete flashbacks over het leven van Tonio, wat het contrast tussen verdriet en vreugde nog groter maakt. Je ziet hoe hij met zijn vrienden omgaat en hoe hij een aantal weken voor het ongeluk gezellig tafelt met zijn ouders. Ietwat aangeschoten geeft vader Adri Tonio bij het afscheid drie kussen, alsof hij afscheid neemt. Als kijker weet je al dat hun enige zoon een aantal weken later overlijdt, wat ervoor zorgt dat het kippenvel op dit moment op je armen staat.

Maar ook de taxi-scènes zijn zwaar, emotioneel en mooi tegelijk. De ene keer zitten Adri en Mirjam op de achterbank onderweg naar het ziekenhuis met een minuscuul beetje hoop dat hun zwaargewonde zoon het overleeft, wat al snel vervliegt wanneer het stel aankomt. Het andere moment zie je in een flashback hoe blij het stel is dat ze zwanger zijn en wordt een beeld getoond waarin ze op de achterbank van de taxi op weg zijn naar het ziekenhuis want Tonio staat op het moment geboren te worden.

Al met al is Tonio een ijzersterke film over de liefde van twee ouders voor hun zoon en het verdriet wat zij moeten mee maken wanneer hun zoon komt te overlijden na een tragisch ongeluk.