Recensie: My Cousin Rachel RECENSIE

Recensie: My Cousin Rachel

My Cousin Rachel is een film van regisseur Roger Michell en lijkt op het eerste oog een Engels kostuumdrama dat speelt in 1839.

Philip Ashley (gespeeld door Sam Claflin) is een wees, die aan de kust van Engeland opgevoed is door zijn oudere neef Ambrose, een landeigenaar in Cornwall. Samen hebben ze het goed, een echte mannenhuishouding waar geen vrouw aan te pas komt. Als Philip al volwassen is, wordt Ambrose ziek en de dokter stuurt hem naar een warmer klimaat. Ambrose reist af naar Toscane in Italië en Philip zorgt voor het landgoed. Hij heeft steun aan zijn peetvader Nicholas Kendall (Iain Glen) en diens dochter Louise (Holliday Grainger), met wie hij het nieuws uit Ambrose's brieven deelt. Als Ambrose ineens schrijft dat hij contact heeft met een ver familielid, hun achternicht Rachel (Rachel Weisz), en dat hij met haar gaat trouwen, is Philip alleen maar erg blij. Die blijdschap verandert echter als Philip brieven ontvangt die naar buiten gesmokkeld zijn en waarin staat dat Ambrose ziek en stervende is: 'Rachel is mijn kwelgeest. Kom me zo snel mogelijk redden.'. Philip reist af naar Italië, maar vindt Ambrose niet meer levend en diens nieuwe vrouw, nicht Rachel, is verdwenen. Hij maakt alleen kennis met haar advocaat, Rainaldi (Pierfrancesco Favino).

Philip is geschokt en woedend. Hij geeft Rachel de schuld van de dood van Ambrose, overtuigd dat ze op zijn geld uit was. Hij zweert dat hij het haar betaald zal zetten en wraak zal nemen. Terug in Engeland, ontvangt hij via zijn peetvader Kendall bericht dat Rachel voor een bezoek naar het landgoed zal komen. Hij besluit het huis de puinhoop te laten die het is en haar niet gastvrij te ontvangen en de hele dag met zijn pachters op het veld te gaan staan, om pas diep in de nacht thuis te komen. Louise zet zich echter in om het huis nog enigszins presentabel te maken en achteraf blijkt dat nicht Rachel zichzelf wel kon redden en ondertussen het personeel ook al voor zich gewonnen heeft.

Vanaf het eerste moment dat Philip Rachel ziet, komt hij echter onder haar betovering. Hij weet niet meer wat hij van haar moet denken. Heeft ze de dood van Ambrose op haar geweten? Is ze een golddigger of niet?

De film is gebaseerd op een boek van de Britse schrijfster Daphne Du Maurier die psychologische thrillers schreef en wiens boeken veelvuldig verfilmd zijn. Hitchcock bijvoorbeeld verfilmde o.a. Jamaica Inn, The Birds en Rebecca van haar. Haar verhalen zijn eigenlijk duistere romances met vaak vage mysterieuze eindes, die de lezer flink aan het denken zetten. En zo is het met deze film ook.

My Cousin Rachel is zoveel meer dan een vlak kostuumdrama met een mysterieuze twist. Het is een donkere psychologische thriller die zich afspeelt in een historische setting. De normen en waarden van die tijd staan recht tegenover het karakter van een personage zoals Rachel. Roger Michell heeft van haar personage een vrouw gemaakt waarbij je als kijker voelt dat ze gevangen zit in de tijdgeest van toen. Eigenlijk is ze geëmancipeerd, als je het zo kunt stellen en voor die tijd is dat uitzonderlijk. Omdat een vrouw in die tijd niet geacht werd voor zichzelf op te komen, moet ze dan ook een heel toneelstuk opvoeren. Ze heeft een eigen wil, ze gebruikt haar hersenen om te bereiken wat zij wil en zet daarbij haar hele wezen in. Ze gebruikt haar vrouwelijke charmes als wapen, maar op zo'n subtiele manier dat niemand haar zal afvallen of beschuldigen. Ze gebruikt zelfs seks als 'bedankje' en is daar dan ook volkomen eerlijk over.

Een personage als Philip is gewoon niet tegen haar opgewassen. De jongeman heeft nooit vrouwen in zijn leven gehad, behalve Louise dan, die hij bijna ziet als zijn zusje en beste vriendin. Rachel overrompelt hem en langzaam maar zeker is hij ervan overtuigd dat zij niets met de dood van Ambrose te maken heeft en hij raakt zelfs helemaal geobsedeerd door haar. Echter wederom heel subtiel, verandert de sfeer weer en als ook Philip ziek begint te worden, komen de oude vragen en twijfels weer boven...

Als kijker zie je het spel dat Rachel speelt, maar zelfs als kijker begin je op een gegeven moment te twijfelen. Is Rachel een femme fatale die uit is op het Ashley-fortuin of gewoon een lieve jonge vrouw met een eigen wil die haar weg zoekt in een vrouwonvriendelijke maatschappij? Is Philip werkelijk zo blind en dom of is hij gewoon een naïeve jonge man die verliefd is?

Roger Michell heeft voor My Cousin Rachel een sobere donkere manier van filmen gekozen. De sfeer wordt al bepaald hierdoor. Je ziet Philip veranderen in een gekwelde man, geheel in de ban van de mysterieuze eigenzinnige Rachel, die als weduwe heel de film door dan ook in het zwart gekleed gaat, maar toch de 'lichtere' jongere Louise in de schaduw zet.

De film begint met vragen. Heeft ze het gedaan? Wie treft blaam? En het eindigt met dezelfde vragen. Daartussenin zit echter een proces waarbij je als kijker gefascineerd het verhaal volgt, denkt het antwoord te weten en toch ergens weer twijfelt. Om zo een boek te verfilmen en geen afbreuk te doen aan dit proces, is knap van Roger Michell. De spelers zijn dan ook niet de minsten en ze zetten de personages op een hele geloofwaardige manier neer. Het is geen snelle film met veel actie. Gezien de historische setting zou dat ook niet passen. Het is een film met diepgang. Een intrigerende film, die geen seconde verveelt en juist blijft boeien, met een einde waar je over blijft nadenken.

Recensie: My Cousin Rachel