Recensie: Blade runner 2049 RECENSIE

Recensie: Blade Runner 2049 -  Denis Villeneuve​

Blade Runner 2049 van regisseur Denis Villeneuve, is de lang verlangde opvolger van de science fiction film Blade Runner uit 1982.

Dertig jaar na de gebeurtenissen in de eerste film, ontdekt een nieuwe Blade Runner, LAPD-agent K een lang verborgen geheim, dat het potentieel heeft om wat er nog aan beschaving over is, in chaos te storten. De ontdekking van K leidt ertoe dat hij op zoek moet naar Rick Deckard, een voormalig Blade Runner van de LAPD, die al dertig jaar vermist is.

De film is goed te volgen als op zichzelf staande film, maar het voegt zoveel meer toe als je ook Blade Runner uit 1982 hebt gezien. Om die reden geef ik dus toch eerst maar even een kleine samenvatting van Blade Runner 1982, die geregisseerd is door Ridley Scott. Deze film groeide uit tot een regelrechte cultfilm. Het verhaal is gebaseerd op het boek van Philip K. Dick: 'Do Androids dream of Electric Sheep?'.De hoofdrol is voor Harrison Ford als Rick Deckard, met verder belangrijke rollen voor onze Nederlandse Rutger Hauer als de android Roy Batty, Sean Young als Rachael, de grote liefde van Deckard, Daryl Hannah als de android Pris en Edward James Olmos als Gaff. De film is opgezet als een 'film noir'. Donker, wat vaag en eigenlijk nogal deprimerend, met Rachael als de mysterieuze femme fataal en Deckard als de held met een wat dubbele moraal.

Blade Runner 1982 speelt zich af in Los Angeles in 2019. De wereld is door vervuiling en overbevolking in verval geraakt. De mens is de ruimte gaan koloniseren. Om het leven in mensonvriendelijke omgevingen mogelijk te maken zijn androids ontwikkeld door de Tyrell Corporation, onder het motto 'menselijker dan de mens'. Deze 'replicanten' van de Nexus 6-generatie zijn nauwelijks van mensen te onderscheiden en worden dan ook genetisch geconstrueerd. Na een grote opstand in een mijn waarbij slachtoffers vielen, is het replicanten verboden om naar de Aarde te reizen. Het is aan een speciale politie-eenheid, Blade Runners, om jacht te maken op replicanten die toch voet op de planeet zetten. Deckard is een toegewijde politieman, tot hij ontdekt dat er door de grote baas Eldon Tyrell geheime experimenten zijn uitgevoerd, die zullen leiden tot wereldheerschappij voor de Tyrell corporatie. Aan Deckard om ongeschonden uit de strijd te komen samen met Rachael, de dochter van Tyrell, die echter ook een zeer menselijk gemaakte android blijkt te zijn. Moeilijk, omdat op zijn beurt Deckard opgejaagd wordt door de mysterieuze politieman Gaff. Het eind is een happy ending. Deckard en Rachael rijden weg uit het stervende Los Angeles, de vrije natuur in, de vrijheid tegemoet.

Dertig jaar later echter is de wereld helemaal aan gort. De natuur is totaal uitgeput. Waar Los Angels in Blade Runner 1982 een natte vieze stad met een overwegend Aziatisch karakter was, donker grauw, vervuild en met eeuwige zure regen, is de wereld in 2049 een dorre woestenij. De stad is een stenen metropool met enorme gebouwen en veel mensen zijn er niet meer over. Androids des te meer, maar de androids worden strikt in de gaten gehouden. Ze worden voortdurend gecontroleerd of ze nog volgens programmering werken en geen menselijke emoties ontwikkelen. Politieman K is een Blade Runner, die net als Deckard voorheen losgeslagen androids moet opsporen nu niet alleen op de Aarde, maar ook op de gekolonialiseerde planeten. K is echter ook een android.

Blade Runner 2049 is geregisseerd door Denis Villeneuve en oogt duidelijk anders dan de Balde Runner van Ridley Scott. Ridley Scott is overigens als producent wel nauw betrokken bij deze nieuwe Blade Runner film. De natte stad heeft plaats gemaakt voor een high tech stad, waar digitale hollogrammen net zo gewoon zijn als neon reclameborden vroeger. 

Het leven voor K (Ryan Gossling) bestaat uit werk; controle en gehoorzaamheid aan de Wallace company, het bedrijf van Niander Wallace (Jared Leto), die de Tyrell Corporation overgenomen heeft en daarmee eigenlijk de macht. Als hij thuiskomt in zijn kleine schoenendoos van een appartementje wacht zijn vriendin Joi (Ana de Armas) op hem. Ze is echter niet echt, ze is een hollogram.

Tijdens een routine missie, ontdekt K dat de beruchte Nexus 6 generatie nog niet uitgeroeid is. Hij ontdekt zelfs dat Rachael veel menselijker was dan iedereen dacht en dat dit grote gevolgen heeft gehad. Daar komt nog bij dat Niander Wallace het idee heeft dat hij voor god kan spelen. De mensheid sterft uit, dus waarom dan niet toch de androids menselijk maken? Hij weet echter niet hoe en daar zet hij zijn beste android Luv voor in. De enige die meer weet over Rachael en de Nexus 6 is Deckard en K moet hem gaan zoeken. Tijdens zijn zoektocht gaat K aan zijn eigen wezen twijfelen. Waarom droomt hij? Hoe kan het dat hij herinneringen heeft?

K wordt gespeeld door Ryan Gosling die zijn personage prachtig ingehouden neerzet, tikje melancholisch. Hij is de eenzame held die het spoor van zijn voorganger moet zien te vinden. En zijn personage kruipt al gelijk onder je huid. Je wilt meer van hem weten. Is hij wel een android of is hij toch een mens?  De zoektocht brengt hem op veel verschillende plaatsen; zelfs in het bejaardentehuis, waar hij Gaff (wederom gespeeld door Edward James Olmos) om informatie vraagt. Hij moet ondertussen ook nog uit handen proberen te blijven van android Luv, kille moordenaar en manusje van alles voor de excentrieke Niander Wallace. 

Luv vertoont overigens veel uiterlijke gelijkenis met Rachael. Luv wordt gespeeld door de Nederlandse actrice Sylvia Hoeks. Misschien toeval, misschien ook niet, want de rol van android Roy Batty werd gespeeld door Nederlander Rutger Hauer. Hoeks zet een goede indrukwekkende rol neer, maar ze kan toch nog niet tippen aan de prestatie van Hauer, die destijds het filmpubliek kon ontroeren met zijn 'tears in the rain' speech.

Deckard, gespeeld door Harrison Ford (die inmiddels 75 is...wat je niet zou zeggen), die dit personage ook in de eerste film speelde. Harrison Ford is zoals hij veelal zijn personages neerzet. Sterk, zwijgzaam en met een goede dosis cynisme. Als Deckard is hij echter ook een gepijnigd man, die veel heeft meegemaakt en veel heeft opgeofferd.  Rick Deckard blijkt zich dertig jaar schuil te hebben gehouden. K vindt Deckard uiteindelijk in een verlaten casino in Las Vegas. Nu een verlaten woestijn, waar holografische incarnaties van Elvis Presley en Frank Sinatra de zinnen begoochelen.

Het is een verhaal over mens en machine; verlangen naar emoties en liefde; naar het hebben van een verleden en een toekomst. Blade Runner 2049 wordt misschien niet zo'n cultfilm als de eerste Blade Runner, maar het is zondermeer een indrukwekkende mooi vormgegeven film, met een hele goede cast, die een topprestatie neerzet. Wel een hele lange film ook, meer dan honderdzestig minuten, maar het is absoluut de moeite waard en het verhaal is zo meeslepend, dat je niet eens in de gaten hebt dat je al zo lang zit te kijken!

Recensie: Blade Runner 2049 -  Denis Villeneuve​