Recensie: The Florida project RECENSIE

Recensie: The florida project

Twintiger Halley woont met haar 6-jarige dochtertje in een motel in Florida. Haar vriendin woont in hetzelfde gebouw met haar kind. Halley heeft haar zaakjes beslist niet op de rit. De manieren waarop ze haar geld verdient zijn dubieus, de woonruimte kraakt aan alle kanten, en om nou te zeggen dat ze haar kind Moonee de zorg kan bieden die ze verdient… nou nee. Toch ervaren de kinderen in deze film – die overigens zeer goed acteerwerk neerzetten! – dat heel anders. Ze wonen in een paarskleurig pand met zwembad, wat er op zich als je van héél veraf kijkt best sprookjesachtig uitziet. Ze vermaken zich prima met buiten spelen met alle kinderen uit de buurt. En omdat Halley zelf eigenlijk nog een kind is, is ze ondanks alles (en misschien ook wel dankzij alles) echt steengoed in het creëren van leuke momenten met haar dochtertje.

Bijzonder is de manier waarop de actrice die Halley speelt, gecast is. Regisseur Sean Baker – die zichzelf vorig jaar al bewezen heeft met de film Tangerine - zag haar op Instagram en vond dat ze precies uitstraalde wat hij zocht. Toen castings onder ervaren actrices niks opleverden, heeft hij haar benaderd. Je vraagt je dan toch af hoe zoiets gaat: zeg, ik ben op zoek naar iemand die een ontaarde moeder met wat verslavingsproblemen, een baan als prostituee en totaal geen richting in het leven kan spelen. En toen dacht ik aan jou! Ehm… en bedankt? De 23-jarige Bria Vinaite had nog nooit eerder geacteerd. In eerste instantie vertrouwde ze het dan ook voor geen meter toen Sean Baker contact met haar opnam. Uiteindelijk heeft ze ja gezegd, met gierende zenuwen door haar lijf. Extra hulde dus voor haar indrukwekkende acteerwerk, als je bedenkt dat ze geen ervaring had.

In het begin van The Florida Project wordt uitgebreid de tijd genomen om de sfeer neer te zetten. Als kijker kun je zelfs het punt bereiken dat je denkt: gaat er nog wat gebeuren in deze film, of hoe zit het? Mijn advies: zet door! Want het loont zeker je geduld. The Florida Project is ontroerend, zit vol tegenstellingen, is confronterend, schrijnend, puur, soms komisch, en doet het cliché dat er in ieder mens wel iets goeds valt te ontdekken beslist eer aan. Ook is de film – helaas – heel realistisch.

Vooral de tegenstellingen vallen op in The Florida Project. Het feit dat het goedkope motel vlakbij de luxe pracht en praal van Disney World is gevestigd. Arm versus rijk. Vrolijkheid versus droefenis. Maar ook een niet zo verstandige manier van leven versus de juist heel verstandige en sympathieke motelmanager Bobby, uitstekend vertolkt door Willem Dafoe. Zijn nuchterheid en mededogen steken enorm af tegen de gekkigheid uit het leven van Halley en Moonee. Verder kun je als kijker ook een tegenstelling merken qua gevoel: als het erop lijkt dat de kinderbescherming gaat ingrijpen vindt je verstand dat misschien een goed idee terwijl je gevoel juist enorm protesteert en je het liefst even de film binnen zou willen stappen om die kinderbescherming-mensen weg te sturen.

Bepaalde scenes blijven je als kijker bij. Zo moeten Halley en Moonee eens in de zoveel tijd een nachtje elders slapen, omdat je niet permanent in het motel mag wonen. Als het hotel waarmee er daarvoor een samenwerking was Halley ineens weigert, brengt haar reactie daarop de machteloosheid echt schitterend naar voren met een knipoog. Ook de scene met het vuurwerk en het verjaardagstaartje is absoluut geweldig te noemen en laat zien hoe je ook met heel weinig middelen het leven kunt vieren als je een beetje creatief bent. En ook de eindscene, als de kinderen besluiten het op een rennen te zetten uit hun eigen leven naar die magische wereld een eindje verderop, levert beslist een traantje in de ooghoeken op. Deze film is een aanrader!

Recensie: The florida project