Recensie: Red Sparrow RECENSIE

Recensie: Red Sparrow

De voormalige ballerina Dominika Egorova wordt gedwongen om een opleiding te volgen aan de Sparrow School in Rusland, een geheim programma waarmee de Russische regering van haar een superspion probeert te maken. Het voornaamste wapen dat ze leert gebruiken is haar lichaam. Haar eerste doelwit is een CIA-agent, maar ze gaan steeds meer voor elkaar voelen, waardoor zowel de VS als Rusland in gevaar komen. Dominika probeert wanhopig om de wereld waarin ze verkeert te verlaten, maar of dat haar lukt…

Voordat ik Red Sparrow ging kijken had ik verwacht een film te zien over hoe een meisje die ooit ballerina is geweest, nu een meedogenloze spion is geworden. Ik kan alvast verklappen dat je deze verwachtingen meteen overboord kan gooien. Zodra Dominika aankomt op de zogeheten Sparrow school is het al snel duidelijk dat de spionnen daar niet zozeer vuurwapens leren te gebruiken, ze leren juist een heel ander wapen gebruiken; namelijk hun lichaam. Zo leren we al snel dat volgens de docenten op de school de lichamen van de toekomstig spionnen aan de staat toebehoren en dat de staat mag beslissen wat ze met de lichamen van hun spionnen doen. Deze worden voornamelijk ingezet om hun doelwitten te verleiden. Zo zien we hoe Dominika en een andere mannelijke spion naakt voor een groep moeten staan en weer iemand anders moet voor de gehele groep seksuele handelingen verrichten bij een man. Dit bestrijkt het grootste gedeelte van de eerste helft van Red Sparrow. Na een uur kijken heb je eerder het idee dat de spionnen worden opgeleid tot prostituees dan tot superspion. Deze scènes worden allemaal vrij expliciet in beeld gebracht en er wordt voor naaktheid dan ook niet teruggeschrokken. Eigenlijk bevat de hele film expliciete scènes. Zo wordt een verkrachting heftig in beeld gebracht, zien we zowel vrouwelijk als mannelijk naakt en zijn er verschillende martelscènes die heftig en expliciet in beeld zijn gebracht. Als je hier niet tegen kan dan raad ik het af om deze film te gaan kijken.

Al snel komen we als kijker erachter dat Dominika niet gelukkig is in die wereld maar er ook niet uit kan komen. Tijdens haar eerste opdracht, waarbij ze achter de naam van de mol in de Russische regering moet komen, ontwikkelt ze gevoelens voor een Amerikaanse CIA agent. Dit is het begin waar de film intrigerend, maar ook verwarrend wordt. Als kijker ben je continue bezig met de vraag of Dominika nu een dubbelspion is of niet? En zo ja is ze dan een dubbelspion voor de CIA of werkt ze toch nog voor Rusland? Doordat je continue hiermee bezig bent, ben je wel actief naar de film aan het kijken. Je probeert zelf uit te vogelen hoe het nu zit. Echter wordt dit op sommige momenten zo in het wisse gelaten dat je als kijker bijna het idee hebt dat je een stuk van de film gemist hebt, waardoor je je af en toe in staat van verwarring bevindt. Dit is jammer en zorgt ervoor dat je minder van de film kan genieten. Echter is de ontknoping van de film fenomenaal en zit je met open mond en vol verbazing te kijken naar de scènes die zich voor je afspelen. Deze geweldige ontknoping maakt een hoop goed.

Voor de Nederlandse kijkers is het leuk om te zien dat de film ook een Nederlands tintje heeft. Thekla Reuten heeft namelijk een kleine bijrol in de film en ze schittert tegenover Jennifer Lawrence.

Wat het grootste minpunt aan de film is zijn de verschrikkelijke nep-Russische accenten. Bijna de gehele film speelt zich in Rusland af, alle karakters, op de CIA na, zijn Russisch, maar niemand spreekt Russisch. De hele film is in het Engels gesproken wat ten eerste erg ongeloofwaardig is. Wanneer Dominika alleen thuis is met haar moeder praat ze met haar moeder Engels, terwijl ze beiden Russisch zijn. Dat klopt voor je gevoel niet. Daarnaast spelen Engelse acteurs de rollen van Russische karakters, waarbij met name Jennifer Lawrence een nep-Russisch accent op zet die na een dikke twee uur kijken behoorlijk begint te irriteren. Vooral omdat ze af en toe het accent verliest en het er vervolgens ineens weer dik bovenop legt. Persoonlijk hou ik meer van authenticiteit in films en had ik het liefst gehad dat de gehele film Russisch gesproken was.

Over het algemeen is Red Sparrow een prima film. Probeer van tevoren niet de verkeerde verwachtingen te hebben, want als je een opleiding tot superspion verwacht dan kan je nog van een koude kermis thuiskomen. De school leidt voornamelijk op tot het verleiden van je doelwit en dit wordt dan ook expliciet in beeld gebracht. Het verhaal is op sommige punten erg verwarrend waardoor de aandacht soms verzwakt omdat het niet goed te volgen is. Echter maakt de fantastische  ontknoping veel goed en krijgt de film van mij 3 hartjes.

Recensie: Red Sparrow