Recensie: De matchmaker RECENSIE

Recensie: De Matchmaker 

Chris doet het goed in de fotografiewereld. Hij heeft als stockfotograaf verschillende modellen voor de lens gehad, maar de toestroom van klussen neemt zo langzamerhand af. Zonder geld op zijn rekening vliegt hij terug naar Nederland, naar het dorp waar hij is opgegroeid. Hij ontmoet oude bekenden én wordt toch onderdeel van een nieuw project: het opstarten van een nieuwe datingsite, waarvoor hij zijn moeder stiekem als mascotte gebruikt…

Eindelijk, een romantische komedie van Nederlandse bodem, geschikt voor alle leeftijden! Eens een keer een Nederlandse film zonder rondwandelend naakt op de beeldbuis, terwijl er toch hopeloos naar romantiek wordt gezocht door matchmaker Chris (Benja Bruining). Chris’ vriendenclub, bestaande uit Faye (Eva van de Wijdeven) en Rogier (Sanne den Hartogh), zijn moeder (Ariane Schluter) en haar vriendin Anneke (Loes Luca) helpen mee om van De Matchmaker een komedie te maken. Hierdoor hoort de film helemaal thuis in dit genre.

Aan hoofd- en bijpersonages geen gebrek in De Matchmaker. Bijna alle personages dragen bij aan het plot; zelfs Chris’ beste vriend, die alles behalve sociaal is aangelegd en bovendien een nerd eerste klas is. Helaas is er één personage dat buiten de boot lijkt te vallen, namelijk Chris’ zus Celine (Georgina Verbaan). Celine is onvoldoende uitgewerkt als personage; haar karaktereigenschappen en dagelijkse bezigheden blijven onbekend, hoewel ze toch geen klein rolletje speelt. Het enige punt waarop ze nuttig is, is gezien het feit dat ze in België woont. En laten Chris en zijn moeder nou net naar Celine gaan om daar een verjaardag te vieren en laten ze daar nou net een auto-ongeluk krijgen, met alle gevolgen van dien…

Het tempo waarop het verhaal zich afspeelt is natuurlijk. Er worden geen grote sprongen in de tijd gemaakt, waardoor je het gevoel krijgt dat alle gebeurtenissen even urgent zijn, want de kijker wordt niets onthouden. Er lopen verschillende verhaallijnen door elkaar – de zoektochten naar de liefde voor Chris, zijn moeder, Rogier, maar ook het leven en de mening van zijn moeder en de carrière van Chris. De filmmakers hebben geen van deze verhaallijnen onder laten sneeuwen, waardoor alle personages in waarde zijn gelaten.

In tegenstelling tot de rest van de film, lijkt het einde van De Matchmaker minder realistisch. Als Chris’ moeder een optreden met het koor in de kerk geeft, handelt Chris op een manier die in de werkelijkheid waarschijnlijk niet wordt toegestaan. In de kerk neemt hij de regie over, zodat de aandacht wordt afgeleid. Vervolgens vindt er helemaal geen kooroptreden plaats? Wel lief van Chris, maar iets te vreemd.

Ten slotte een grappig weetje: alternatieve filmtitels voor De Matchmaker waren Home Sweet Home en Picture Perfect. Hoe zoetsappig zou Home sweet home als titel zijn? Bovendien kun je met deze titel duizend-en-een kanten op wat de plot betreft. Daarnaast zou deze titel een te grote spoiler geven. Aan de andere kant was Picture Perfect een kanshebber. Uiteraard wordt het werkveld van Chris hierdoor geraakt, maar origineler dan dat zou ook deze titel niet zijn. Dus, wat zijn we tevreden met De Matchmaker als titel. Zelfs zonder het romantische gedeelte zou Chris een matchmaker zijn, doordat hij met de camera verschillende instellingen moet combineren met een mooi gemaakt plaatje ten gevolge.

De Matchmaker is zeker een van de leukste Nederlandse films van het jaar. Typisch een romcom in het juiste tempo. De verhaallijnen zijn top. Jammer dat de personages niet gelijkwaardiger zijn wat betreft in hoeverre ze nuttig zijn voor de plot. Daarnaast een minpuntje dat het einde niet even realistisch is, op de keuze van Chris en het uiteindelijke resultaat voor zijn carrière na. Gelukkig is De Matchmaker wel de juiste titel die de hele film omvat.

Recensie: De Matchmaker