Recensie: Beast RECENSIE

Recensie: Beast

Het lieflijke, maar ruige Jersey is de setting van de debuutspeelfilm Beast van Michael Pearce, de plaats waar hij ook zijn jeugd doorbracht. Eerder maakte de Britse regisseur vooral kortfilms, commercials en een aantal afleveringen voor minder bekende TV-series. Zijn eerste langspeelfilm is echter onmiddellijk een schot in de roos en werd gelauwerd op het filmfestival van Toronto. Naar eigen zeggen werd Pearce geïnspireerd door ‘The Beast of Jersey’, een seriemoordenaar die in de jaren ’60 het eiland wekenlang in zijn greep had.

De film begint ook met een onheilspellende ondertoon. Foto’s van vermoorde meisjes met bloemen rond, angstige blikken, een koor zingend op de achtergrond. De focus komt op de jonge Moll te liggen. Deze 27-jarige jonge vrouw (uitstekend vertolkt door Jessie Buckley) voelt zich verstikt in het gezin waar ze woont. Na haar uren als toeristische gids moet ze instaan voor haar dementerende vader en haar nichtje dat soms komt logeren. Haar dominante en uiterst manipulatieve moeder (Geraldine James) zorgt ervoor dat Moll niet buiten de lijntjes kan kleuren. Op haar verjaardagsfeest neemt ze dan toch een impulsieve beslissing door weg te lopen en het nachtleven in te duiken. Wanneer de jongen waarmee ze de hele nacht heeft gedanst te ver lijkt te gaan, wordt ze gered door de mysterieuze en vrijgevochten Pascal (Johnny Flynn). Ze voelt zich onmiddellijk aangetrokken tot hem en wat volgt is een passionele en wilde relatie. Vrij vlug blijkt dat Pascal bovenaan de lijst staat van verdachten als het om de vermoorde meisjes gaat. De relatie duurt voort en al gauw komen de duistere kantjes boven. Maar ook Moll blijkt een donker verleden te hebben. De kijker blijft de hele tijd in het ongewisse over wat er verder gaat gebeuren en heeft het raden naar de afloop. Wie is nu het slachtoffer en wie de dader? Pas op het einde wordt alles duidelijk… of toch niet?!

Pearce slaagt erin om Beast niet te laten verwateren tot de zoveelste thriller over een seriemoordenaar. De spanning wordt opgebouwd, maar voldoet (gelukkig) niet aan het verwachtingspatroon van de kijker. Precies daarom is de film zo ijzersterk. Het ruige landschap en de donkere bossen waarin een heel stuk van de film zich afspeelt zorgen voor de donkere sfeer die de hele tijd aanwezig is. De aandacht gaat hoofdzakelijk naar de karakterontwikkeling van Moll en Pascal. Het wordt duidelijk dat beiden worstelen met hun duistere kanten en dat maakt de band tussen beiden nog intenser. De film gaat evenzeer over het zoeken naar de eigen identiteit en het loskomen van het verleden, dan over de zoektocht naar de seriemoordenaar. Het sterke samenspel tussen de hoofdrolspelers zorgt voor een pot ijzingwekkende energie die de kracht uitmaakt van Beast.

Recensie: Beast